آفرين درسته . فقط دقت كن اون دو تاي اولي استاتيك نيست -يعني شما دستي ادد نمي كني- و به صورت كانكتت -اصطلاحا- و توسط خود روتر ادد ميشه .
و اون اينترفيس ها رو هم نميخواد بنويسي .
بعد يه مورد ديگه . در مورد استاتيك روت نوشتن حتما دقت كن بايد يه روت هم براي برگشت پكت توي روتر دوم ادد كني . مثلا فرض كن اي پي 200.200.200.10 ميخواد وصل شه به يه سيستم 80.80.80.10 . چون سيستم مي بينه ديستنيشن پكت توي ساب نت خودش نيست اونو مي فرسته به گيت وي كه ميشه روتر r1 با اي پي 200.200.200.254 . روتر r1 با توجه به روتي كه شما براش نوشتي تصميم مي گيره پكت رو به آدرس 120.120.120.1 بفرسته كه طبق يه روت كانكتت وصله به مثلا به اتر 2 .
پكت مي رسه به روتر دوم . و يه روت كانكتت براش موجوده كه بر اساس اون ميره به -بازم مثلا - اتر2 روتر r2 . و اونجا مي رسه به سيستم 80.80.80.10
حالا سيستم 80.80.80.10 جواب مورد نظر رو ميده به گيت وي خودش - طبق همون حالت بالا كه گفتم - يعني روتر r2 . اما روتر r2 هيچ اطلاعي نداره كه بسته هايي با اي پي 200.200.200.0/24 رو بايد چيكار كنه . پس بسته دراپ ميشه !
بخاطر همين شما بايد براي مسير برگشت پكت هم يه فكري بكني !
حالا بيا همين سناريو رو با سه تا روتر بين راه بنويس ببين چي ميشه !
يكي از دلايلي كه استاتيك روت خيلي توصيه نميشه همين بزرگ شدن بيش از حد جداول روتينگ هست . مثلا فكر كن شما 10 روتر داشته باشي كه به نحوي به هم وصل هستند . كابوس اول نوشته روت هاست و دوم تغييرشون و مديريتشون و .. پروتكل هاي مسيريابي براي همين بوجود اومدن . و ...