۲G: امروزه رایج‌ترین نوع ارتباط تلفنی بی‌سیم است که ارتباطات اطلاعاتی کندی را فراهم می‌سازد و تمرکز اصلی آن روی کیفیت صدا است.
۲.۵G: یک استاندارد حد وسط و رابط بین ۲G و ۳G است. برقراری ارتباط به طریقه دیجیتال زمینه پست الکترونیکی و مرور وب آسان را فراهم می‌سازد.
۳G: به عنوان سومین نسل از تکنولوژی ارتباطات بی‌سیم عمل می‌کند و حاکی از پیشرفت‌های سریع و قریب الوقوع در ارتباطات صوتی و اطلاع‌رسانی بی‌سیم با انواع استانداردهای موجود می‌باشد. مصرف اصلی این تکنولوژی، بالا بردن سرعت انتقال داده به ۲ مگابیت در ثانیه است.


۸۰۲.۱۱: گروهی از ویژگی‌های بی‌سیم می‌باشد که از سوی IEEE عرضه می‌شود و شامل رابط بی‌سیمی بین دستگاه‌ها برای کنترل ترافیک بسته‌های اطلاعاتی است (برای اجتناب از برخورد در انتقال داده و غیره). این ویژگی‌ها با علایم و نشانه‌های متفاوتشان شامل موارد زیر هستند.
۸۰۲.۱۱a: با دامنه فرکانس ۵ گیگاهرتز (۵/۸۵ تا ۵/۱۲۵ گیگاهرتز) و حداکثر سرعت سیگنال ۵۴ مگابیت در ثانیه عمل می‌کند. باند فرکانس ۵ گیگاهرتز به اندازه فرکانس ۲/۴ گیگاهرتز شلوغ نیست، چون کانال‌های بیشتری نسبت به ۸۰۲.۱۱b دارد و در واقع از ۸۰۲.۱۱b جدیدتر است، ولی با آن سازگاری ندارد.
۸۰۲.۱۱b: در باند ۲/۴ گیگاهرتزی،Industrial, Scientific and Measurement (ISM) ۲/۴ تا ۲/۴۸۳۵ گیگاهرتز عمل می‌کند و میزان سیگنال‌دهی آن تا ۱۱ مگابیت در ثانیه است که معمولا این میزان فرکانس کاربرد بیشتری دارد، مثل اجاق‌های مایکروویو، تلفن‌های بی‌سیم، تجهیزات علمی و پزشکی که همه همچون دستگاه‌های بلوتوث با باند ISM ۲/۴ گیگاهرتز کار می‌کنند.
۸۰۲.۱۱e: این استاندارد در اواخر ماه سپتامبر سال ۲۰۰۵ توسطIEEE تصویب شد. کیفیت سرویس دهی آن طوری است که می‌تواند کیفیت ترافیک صوتی و تصویری را تضمین نماید و برای شرکت‌هایی حایز اهمیت است که به استفاده از تلفن‌های Wi-Fi تمایل دارند.
۸۰۲.۱۱g: شبیه ۸۰۲.۱۱b است، ولی این استاندارد از میزان سیگنال‌دهی تا ۵۴ مگابیت در ثانیه پشتیبانی می‌کند، همچنین در باند ISM، ۲/۴ گیگاهرتز کاربرد دارد، ولی از تکنولوژی رادیویی متفاوتی برای افزایش ظرفیت پذیرش کلی استفاده می‌کند؛ با ۸۰۲.۱۱b قدیمی نیز سازگار است.
۸۰۲.۱۱i: گاهی Wi-Fi Protected Access ۲ (WPA ۲) نامیده می‌شود و در ژوین سال ۲۰۰۴ به تصویب رسیده است. WPA ۲ ازAdvanced Encryption Standard (استاندارد رمزگذاری پیشرفته) در حد ۱۲۸ بیت و بالاتر از آن پشتیبانی می‌کند و با ویژگی‌های کنترل کلید و شناسایی کاربر ۸۰۲.۱x همراه است.
۸۰۲.۱۱k: در اواسط سال ۲۰۰۶ به تصویب می‌رسد و استانداردRadio Resource Management (کنترل منابع رادیویی) است که اطلاعات سنجش نقاط دستیابی و تغییرات لازم برای اجرای بهتر LAN (شبکه‌های) بی‌سیم را فراهم می‌سازد. مثلا می‌تواند با استفاده از نقاط دستیابی، بار ترافیک را مدیریت نماید یا به تنظیم مرتب و دایم نیروی انتقال داده، جهت کاهش تداخل (داده‌ها) کمک نماید.
۸۰۲.۱۱n: این استاندارد بهینه‌سازی برای توان عملیاتی بالاتر و برای بالا بردن ظرفیت پذیرش WLAN تا بیش از ۱۰۰ مگابیت در ثانیه طراحی شده است. این استاندارد در اواخر سال ۲۰۰۶ به تصویب نهایی می‌رسد.
۸۰۲.۱۱r: این استاندارد در سال جاری به تصویب می‌رسد و یک استاندارد گشت و گذار سریع است که برای حفظ ارتباط‌پذیری کاربر در هنگام جابه‌جایی و حرکت از یک نقطه دستیابی به نقطه دیگر به کار می‌رود، همچنین در برنامه‌های کاربردی که به استانداردهای کیفیت خدمات بالا با تاخیر کم، مثل کیفیت صدای روی WLAN نیاز دارند، مهم است.
۸۰۲.۱۱s: این استاندارد در شبکه‌بندی mesh به کار می‌رود و در اواسط سال ۲۰۰۸ به تصویب خواهد رسید.
Access Point (نقطه دستیابی): یک فرستنده/گیرنده WLAN یا ”base station“ است که می‌تواند یک شبکه را به شبکه دیگر یا چند دستگاه بی‌سیم وصل نماید. نقاط دستیابی (APها) به عنوان پل و رابطی برای یکدیگر هستند.
حالت Ad hoc: یک چهارچوب شبکه بی‌سیم است که در آن دستگاه‌ها بدون اینکه لازم باشد از یک AP استفاده کنند یا به شبکه وصل شوند، قابلیت برقراری ارتباط مستقیم با یکدیگر را خواهند داشت و درست برعکس شبکه زیربنایی است که در آن همه دستگاه‌ها از طریق AP به یکدیگر وصل شده و ارتباط برقرار می‌نمایند.
بلوتوث: یک لینک (اتصال) رادیویی کم هزینه با بورد کوتاه بین لپ‌تاپ‌ها، تلفن‌های همراه، نقاط دستیابی شبکه و دستگاه‌های دیگر است. بلوتوث می‌تواند جایگزین کابل‌ها شود و برای ایجاد شبکه‌هایad hoc مفید باشد، همچنین روش استانداردی را برای اتصال دستگاه‌ها در هر جای دنیا ارایه می‌دهد.
CDMA: Code Division Multiple Access یک تکنولوژی سلولی دیجیتال است که از تکنیک‌های طیف گسترده استفاده می‌کند و به جای جداسازی کاربران از یکدیگر آنها را با استفاده از کدهای فرکانس دیجیتال با دسترسی کامل به طیف، جدا می‌سازد. CDMA با GSM و TDMA رقابت می‌کند.
CDPD: تکنولوژی Cellular Digital Packet Data برای حاملان ارتباطات از راه دور کاربرد دارد که آن را برای انتقال داده به کاربران از طریق شبکه‌های سلولی آنالوگ استفاده نشده به کار می‌برند. اگر یک قسمت از شبکه مثل یک محدوده جغرافیایی خاص یا یک ”سلول“، بیش از اندازه استفاده شود، CDPD می‌تواند بطور خودکار منابع شبکه را برای کنترل ترافیک اضافه به کار برد.
CTIA: Cellular Telecommunications & Internet Association یک سازمان بین‌المللی است که به معرفی و عرضه همه عناصر مخصوص ارتباطات بی‌سیم، مثل سرویس‌های ارتباطات شخصی، سلولی، سرویس‌های پیشرفته مخصوص ماهواره و رادیوی سیار، کمک کرده و توجه سرویس دهندگان، سازندگان و غیره را به خود جلب می‌کند.
EDGE: نرخ (سرعت) انتقال داده پیشرفته برای GSM Evolution است. این تکنولوژی ۳G، انتقال داده به طریقه بی‌سیم را با سرعت ۳۸۴ کیلوبیت در ثانیه میسر می‌سازد و مبتنی‌بر تکنولوژی GSM بوده و امکان خدمات باندپهن بالایی، مثل مولتی مدیا (چند رسانه‌ای) را فراهم می‌سازد. در آمریکای شمالی از آن بیشتر پشتیبانی می‌شود، چون تکنولوژی‌هایی مثل CDMA و UMTS مورد توجه بوده و کاربرد بیشتری دارد.
EVDO: Evolution Data Only یا Evolution Data Optimized تکاملی از شبکه‌های CDMA است که بر مبنای استاندارد ۱xRTT کار می‌کند و سرعت انتقال داده بی‌سیم بیشتری را یعنی از ۴۰۰ کیلوبیت در ثانیه به ۷۰۰ کیلوبیت در ثانیه، با رکورد تقریبی ۴/۲ مگابیت در ثانیه فراهم می‌سازد.




FLASH-OFDM: یک تکنولوژی باندپهن سلولی اختصاصی است که اپراتورهای شبکه می‌توانند از آن برای کامپیوترهای نوت‌بوک کاربران در حال حرکت یا به عنوان یک سیستم دستیابی بی‌سیم ثابت استفاده کنند که برای اتصال کامپیوترهای خانگی و اداری کوچک تا آخرین مسافت، جواب می‌دهد. ویژگی‌های مهم آن، معماری IP کامل و سرعت بالای آن است. این تکنولوژی به کاربران امکان می‌دهد تا با سفر در حد ۲۵۰ کیلومتر در ساعت، داده را با سرعت ۱/۵ مگابایت در ثانیه دریافت کنند یا با سرعت ۵۰۰ کیلوبیت در ثانیه آن را ارسال نمایند. Orthogonal Frequency Division Multiplexing (OFDM) با تبدیل سیگنال‌های رادیویی به سیگنال‌های کوچکتر و با سرعت پایین‌تر که به صورت موازی منتقل می‌شوند، اختلال ایجاد شده هنگام انتقال را کاهش داده و از باندپهن کافی استفاده می‌کند، ولی بورد آن را کاهش می‌دهد.
GPS: Global Positioning System ”منظومه‌ای“ از ۲۴ ماهواره است که زمین را در ارتفاع ۱۰۹۰۰ مایل دور می‌زند و استفاده از گیرنده‌های زمینی را برای افراد، جهت شناسایی موقعیت جغرافیایی آنها بین ۱۰ تا ۱۰۰ متر امکان‌پذیر می‌سازد. این ماهواره‌ها از محاسبات ریاضی ساده‌ای برای پخش اطلاعات استفاده می‌کنند که به عنوان طول و عرض و ارتفاع جغرافیایی، توسط گیرنده‌های زمین ترجمه شده‌اند.
GPRS: تکنولوژی General Packet Radio Service با سرعت حداکثر ۱۱۵ کیلوبیت در ثانیه، در مقایسه با سرعت ۹/۶ کیلوبیت در ثانیه در سیستم‌های GSM قدیمی‌تر کار می‌کند؛ اینترنت و ارتباطات بی‌سیم دیگر با سرعت بالا، مثل پست الکترونیکی، بازی‌ها و برنامه‌های کاربردی را فعال و امکان‌پذیر می‌سازد، همچنین از حد وسیعی از باندپهن پشتیبانی کرده و در باندپهن محدود نیز کاربرد مناسبی دارد. برای ارسال و دریافت مقادیر کوچک داده، مثل نامه‌های الکترونیکی و مرور وب به همان اندازه مقادیر زیاد داده، مناسب است.
GSM: Global System for Mobile Communications (سیستم جهانی مخصوص ارتباطات تلفنی) یک سیستم سلولی دیجیتال مبتنی‌بر تکنولوژی باند باریک TDMA است که به کاربران امکان دسترسی به اسلات‌های زمانی روی باندهای با همان فرکانس را می‌دهد، همچنین تا ۸ ارتباط همزمان با همان فرکانس را برقرار می‌سازد؛ این تکنولوژی رقیب DMA است.
HSDPA: High-Speed Downlink Packet Access یک تکنولوژی داده با سرعت بالای ۳G است و در واقع همان استاندارد WCDMA پیشرفته است که سرعت را بالا برده و میزان تاخیر را کاهش می‌دهد؛ با طیف ۵ مگاهرتز کار می‌کند و سرعت واقعی از ۴۰۰ کیلوبیت در ثانیه را به ۶۰۰ کیلوبیت در ثانیه می‌رساند؛ حداکثر سرعت تقریبی آن ۱۴/۴ مگابیت در ثانیه می‌باشد.
Hot spot: مکانی مثل، هتل، رستوران یا فرودگاه که دسترسی Wi-Fi را به صورت رایگان یا با پرداخت هزینه امکان‌پذیر می‌سازد.
I-Mode: یک سرویس اینترنت بی‌سیم عمومی است که در سال ۱۹۹۹ به وسیله شرکت NTT DoCoMo در ژاپن دایر گردید و برمبنای شکل ساده شده‌ای از HTML کار می‌کند و اطلاعات بسته‌ای، مثل بازی‌ها، نامه‌های الکترونیکی و حتی برنامه‌های بازرگانی را برای دستگاه‌های کوچک دستی ارسال می‌کند.
IEEE: Institute of Electrical and Electronics Engineers یک سازمان غیرانتفاعی فنی حرفه‌ای با بیش از ۳۶۰۰۰۰ کارمند اختصاصی در بیش از ۱۷۵ کشور است که در زمینه‌های فنی، مثل مهندسی کامپیوتر و ارتباطات از راه دور تخصص و صلاحیت دارد؛ این سازمان ویژگی‌های ۸۰۲.۱۱ را نیز توسعه داده است.
MAC: هر دستگاه بی‌سیم۸۰۲.۱۱ دارای یک آدرسMedia Access Control منحصر به خود است که درون آن بصورت کد و برنامه‌ای برای کنترل عملیات آن قرار گرفته است. این شناسه ویژه برای برقراری امنیت شبکه‌های بی‌سیم به کار می‌رود. وقتی یک شبکه از یک جدول MAC استفاده می‌کند، تنها رادیوهای ۸۰۲.۱۱ که دارای آدرس‌های MAC اضافه شده به جدول MAC شبکه بوده‌اند، می‌توانند به این شبکه دسترسی داشته باشند.
Mesh networking (شبکه‌بندی مش): نمایانگر گره‌های شبکه‌ بی‌سیم و مجزا است که با یکدیگر در ارتباط بوده و شبکه‌هایی را می‌سازند که خود را پیکربندی نموده و تنها با گره‌ای این کار را انجام می‌دهند که برای قرار گرفتن درون یک LAN (شبکه) دارای سیم لازم است.
MIMO: Multiple Input Multiple Output به استفاده از چند آنتن در یک دستگاه Wi-Fi به ارتقاء عملکرد و ظرفیت پذیرش اشاره می‌کند. تکنولوژی MIMO از یک ویژگی به نام multipath (چند مسیری) بهره می‌گیرد و زمانی اتفاق می‌افتد که یک مخابره رادیویی در نقطه A آغاز شده و سپس قبل از دریافت از چند سطح یا شیء و از چند مسیر در نقطه B عبور می‌کند. تکنولوژی MIMO از چند آنتن برای جمع‌آوری و سازماندهی سیگنال‌هایی استفاده می‌کند که از طریق این مسیرها دریافت می‌شوند؛ این تکنولوژی بیشتر در استاندارد ۸۰۲.۱۱n کاربرد دارد.
RFID: شناسایی فرکانس رادیویی از فرستنده‌های رادیویی دارای برق ضعیف، برای خواندن اطلاعات ذخیره شده در یک tag فرستنده و گیرنده خودکار در فواصل بین ۲/۵ سانت تا ۳ متر استفاده می‌کند. Tagهای RFID برای کنترل دارایی‌ها، صورت موجودی و تایید و توصیه پرداخت‌ها به کار می‌روند و بیشتر به عنوان کلیدهای الکترونیکی در ابزارهای خودکار و تهدیدات امنیتی دیگر استفاده می‌شوند.
Roaming: عبارت است از: جابجایی یک دستگاه سیار از یک مکان و وضعیت شبکه بی‌سیم به دیگری بدون هیچ وقفه یا اختلال در سرویس یا قطع اتصال.
Smart phone (تلفن هوشمند): یک تلفن بی‌سیم با قابلیت‌های اینترنت و متن است که می‌تواند تماس‌های تلفنی بی‌سیم را کنترل نموده، آدرس‌ها را حفظ کند، پست صوتی را دریافت کرده، به اطلاعات روی اینترنت دست یافته و نامه‌های الکترونیکی و مخابره‌های فاکس را ارسال و دریافت نماید.
Site Survey (بررسی سایت): در وضعیت یک WLAN جدید برای اجتناب از اتلاف وقت و بروز مشکلات پرهزینه انجام می‌شود که شامل طراحی شبکه، کنترل روی ساخت و تجهیزات و آزمایش آنها است.
SMS: Short Message Service (سرویس پیام کوتاه): امکان ارسال پیام‌های متنی کوتاه بین دستگاه‌های سیار، مثل تلفن‌های موبایل، دستگاه‌های فکس و Black Berry را فراهم می‌سازد. این پیام‌ها با تعداد ۱۶۰ حرف الفبایی، فاقد تصویر یا گرافیک به عنوان متنی روی صفحه نمایش دستگاه گیرنده ظاهر می‌شوند و با شبکه‌های GSM نیز کار می‌کنند.
SSI: Service Set Identifier یک سلسله کاراکتر منحصر به شبکه خاص یا بخشی از شبکه است که از شبکه و همه دستگاه‌های ضمیمه آن، برای شناسایی خود استفاده می‌کند و هنگامیکه بیش از یک شبکه مستقل در محلی نزدیک به هم وجود داشته باشند، به دستگاه‌ها امکان می‌دهند تا به شبکه درست متصل شوند.
Symbian Ltd: یک سرمایه‌گذاری مشترک بین شرکت‌هایLM Ericsson Telephone، موتورولا، نوکیا و Psion PLC، برای توسعه سیستم‌عامل‌های جدید مبتنی‌بر پلات‌فرم EPOC۳۲ شرکت Psion که برای دستگاه‌های کوچک سیار و بی‌سیم، مثل تلفن‌ها و دستگاه‌های دستی مناسب می‌باشد.
TDMA: Time Division Multiple Access یک فرکانس رادیویی در دسترس را به یک شبکه درون اسلات‌های زمانی تقسیم می‌کند و سپس این اسلات‌ها را به چند تماس اختصاص می‌دهد، بنابراین یک فرکانس از چند کانال داده همزمان پشتیبانی می‌کند و می‌تواند نسبت به تکنولوژی‌های قدیمی‌تر از باندپهن استفاده بهتری داشته باشد.TDMA در فرکانس‌های ۸۰۰ تا ۱۹۰۰ مگاهرتز در دسترس بوده و در سیستم سلولی دیجیتال GSM نیز به کار می‌رود.
UMTS: Universal Mobile Telecommunications System یک تکنولوژی شبکه سلولی ۳G است که از(Wideband Code WCDMA Division Multiple Access) استفاده می‌کند و از اواسط سال ۲۰۰۵ در ۲۵ کشور به اجر درآمده است. سرعت انتقال داده از ۳۸۴ کیلوبیت در ثانیه برای تلفن‌ها تا ۲ مگابیت در ثانیه برای دستگاه‌های ثابت می‌باشد.
UWB: Ultrawideband که پالس دیجیتال نیز نامیده می‌شود، یک تکنولوژی بی‌سیم مخصوص انتقال اطلاعات دیجیتال به بخش وسیعی از طیف فرکانس رادیویی با قدرت بسیار پایین است و چون به برق ضعیفی نیاز دارد، می‌تواند سیگنال‌ها را از بین درها و دیگر موانعی که معمولا سیگنال‌ها را در باندهای پهن محدودتر با نیروی قویتر منعکس می‌کنند، عبور دهد، همچنین می‌تواند مقادیر زیادی از داده را حمل نماید و برای سیستم‌های مکانهای رادیویی و راداری که به زمین احاطه دارند، مناسب است.
VoIP: Voice over Internet Protocol سیستمی برای ارایه ارتباطات صوتی رقمی شده (دیجیتالی شده) از طریق شبکه‌های IP است. این تکنولوژی به تلفن‌های دستی سازگار با یکدیگر یا کامپیوترهای دارای نرم‌افزار مناسب امکان می‌دهد تا تماس تلفنی برقرار نمایند.
WAP: The Wireless Application Protocol مجموعه‌ای از ویژگی‌ها است که به وسیله WAP Forum توسعه یافته است و به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا با استفاده از Wireless، برنامه‌های کاربردی شبکه‌بندی شده مناسب برای دستگاه‌های بی‌سیم دستی را بسازند. WAP برای کار با این دستگاه‌ها و محدودیت‌هایشان طراحی شده است: یک حافظه و اندازه سی‌پی‌یو محدود، صفحه نمایش‌های کوچک و سیاه‌وسفید، باندپهن کم و اتصالات نامنظم. WAP یک استاندارد واقعی است که بیش از ۲۰۰ فروشنده از آن پشتیبانی می‌کند.
WCDMA: Wideband Code Division Multiple Access یک تکنولوژی بی‌سیم ۳G است که از CDMA نشات می‌گیرد و اطلاعات دیجیتالی شده را روی دامنه وسیعی از فرکانس‌ها، جهت افزایش سرعت ارسال می‌کند و از کانال‌های وسیع ۵ مگاهرتزی استفاده می‌نماید و برای بالا بردن سرعت با جایگزین کردن تکنولوژی TDMA به جای CDMA به GSM و UMTS وابسته است. برای سرویس‌های تصویری، صوتی و اطلاع رسانی مفید بوده و می‌تواند با سرعت تا ۲ مگابیت در ثانیه داده را ارسال نماید.
WEP: Wired-Equivalent Privacy protocol در استانداردIEEE ۸۰۲.۱۱ برای ایجاد یک WLAN با حداقل سطح ایمنی و حفاظت، در مقایسه با یک LAN دارای سیم، با استفاده از رمزنگاری داده تعیین شده است. اکنون به خاطر طول نامناسب کلید و مشکلات دیگر آن ناقص شناخته شده و با وجود ابزارهای در دسترس می‌تواند به زودی مورد تهاجم قرار گیرد.
WME: Wireless Multimedia Extensions که به نامWireless Multimedia Enhancement یا Wi-Fi Multimedia (WMM) نیز شناخته شده است، مجموعه‌ای از ویژگی‌های مبتنی‌بر استاندارد مقدماتی IEEE ۸۰۲.۱۱e است که ویژگی‌های اولیهQuality of service (QoS) (کیفیت خدمات) را در شبکه‌های IEEE ۸۰۲.۱۱ ارایه می‌دهد. WME ترافیک برنامه‌های کاربردی مختلف، مثل برنامه‌های صوتی و تصویری را در محیط‌ها و شرایط مختلف در اولویت قرار داده است.
WPA: Wi-Fi Protected Access یک ویژگی رمزنگاری داده برای شبکه‌های بی‌سیم ۸۰۲.۱۱ است که جایگزین WEP ضعیف‌تر شده است. WPA به وسیله اتحادیه Wi-Fi، قبل از تصویب استاندارد امنیتی۸۰۲.۱۱i توسط IEEE ایجاد شده و با استفاده از کلیدهای فعال و Extensible Authentication Protocol (پروتکل شناسایی کاربر قابل توسعه)، برای ایمن‌سازی دسترسی به شبکه و روشی برای کدگذاری به نام (TKIP) Temporal Key Integrity Protocol برای ایمن‌سازی ارسال اطلاعات، WFP را بهینه می‌سازد.
WPA۲: Wi-Fi Protected Access ۲ یک نسخه ارتقاء یافته از WPA است. WPA استاندارد رسمی۸۰۲.۱۱i بوده که به وسیله IEEE در ژوین ۲۰۰۴ به تصویب رسیده و به جای TKIP (فوق‌الذکر) از استاندارد Advanced Encryption استفاده می‌کند. AES از کلیدهای ۱۲۸، ۱۹۲ و ۲۵۶ بیت پشتیبانی می‌نماید.
Wi-Fi : Wireless fidelityیک اصطلاح عمومی برای تکنولوژی۸۰۲.۱۱ است.
WLAN: شبکه‌های محلی بی‌سیم، از امواج رادیویی به جای کابل برای اتصال یک دستگاه کاربر استفاده می‌کنند، مثل اتصال لپ‌تاپ به یک LAN. آنها اتصالات اترنت را برقرار ساخته و در گروه و خانواده۸۰۲.۱۱ که ویژگی‌های آن به وسیله IEEE توسعه یافته است، به کار می‌روند.
War driving: به رانندگی با یک لپ‌تاپ با قابلیت بی‌سیم و آنتن برای یافتن مکانهایی جهت دستیابی به شبکه‌های بی‌سیم بی‌حفاظ، اشاره می‌کند. آنها معمولا شبکه‌های شرکتی بوده که در خارج از زیربنای واقعی شرکت توسعه یافته و به صورت بی‌حفاظ باقی مانده‌اند.
War chalking: علامت گذاری ساختمان‌ها یا پیاده‌روها با گچ برای نشان دادن محلی که می‌توان در آن به یک شبکه بی‌سیم شرکتی بدون ‌حفاظ دسترسی پیدا کرد، این نقاط دستیابی از طریق همانwar driving یافت شده‌اند.
WiMax: نام عمومی استاندارد شبکه بی‌سیم ۸۰۲.۱۶ مخصوص منطقه پایتخت است که باید تاکنون توسعه یافته باشد. WiMax که دارای برد ۳۱ مایل می‌باشد و دستیابی به باندپهن شبکه با مشکل کمتر در دسترس‌پذیری و بدون پرداخت هزینه بابت به رشته درآوردن سیم‌ها (مثل دسترسی کامل در باندپهن) یا محدودیت‌های فاصله،Digital Subscriber را هدف قرار داده است. دو نوع WiMax وجود دارد: یکی ۸۰۲.۱۶-۲۰۰۴ یا ۸۰۲.۱۶d برای پیاده‌سازی‌های ثابت و ۸۰۲.۱۶e برای سرویس‌های متحرک.
WML: Wireless Markup Language مثل زمان برنامه‌نویسی اینترنت HTML است که محتوای اینترنت را به دستگاه‌های کوچک بی‌سیم، مثل تلفن‌های موبایل مجهز به مرورگر و دستگاه‌های دستی که دارای صفحه نمایش‌های کوچک و سی‌پی‌یوهای کند، ظرفیت حافظه محدود و باندپهن کم با قابلیت‌های ورودی محدود کاربر هستند، ارسال می‌کند.
Wi-Fi Alliance: یک سازمان بین‌المللی غیرانتفاعی که در سال ۱۹۹۹ برای تصویب قابلیت عمل محصولات WLAN مبتنی‌بر ویژگیIEEE ۸۰۲.۱۱ در چند محیط تشکیل شد. در حال حاضر نیز اتحادیه Wi-Fi دارای بیش از ۲۰۰ شرکت عضو از سراسر دنیا می‌باشد و بیش از ۱۰۰۰ محصول گواهینامه Wi-Fi را دریافت کرده است، یعنی از زمان شروع ارایه گواهینامه آن در مارس۲۰۰۰. هدف اعضای این اتحادیه، بالا بردن میزان آگاهی و تجربه کاربر از طریق قابلیت عمل محصول در چند محیط است.

منبع : farinsoft




موضوعات مشابه: