درایور حالت جامد یا همان Solid-state drive ( که گاهی هم با اشتباها Solid-state Disk یا electronic disk نامیده میشود ) یک قطعه ذخیره سازی داده است . این درایو ها پک شده و مانند یک درایو هار دیسک عادی HDD با پرت ( درگاه ) استاندار در بازار موجود هستند .

در درایو های حالت جامد SSD از یک آداپتور الکترونیکی استفاده میشود ، خروجی این تبدیل کاملا مشابه پرت های یک HDD معمول دیجیتال (I/O) میباشد ( البته این بخش الکترونیکی هم درون پک SSD قرار دارد و تا آنرا باز نکنید مشخص نیست ) .

در SSD ها هیچ بخش مکانیکی متحرکی وجود ندارد ( در هارد های معمول HDD بازوی مکانیکی روی یک دیسک مغناطیسی گردان حرکت می میکند مانند گرامافون یا دیسک های فلاپی اما در SSD ها هیچ یک از این بخشها وجود ندارد ) . به همین دلیل SSD ها در برابر ضربه ها و جابجایی مقام هستند و هنگام کار هیچ صدایی ندارند ، اما اهمیت حذف شدن قطعات مکانیکی در زمان پاسخ دهی و دسترسی بسیار عالی این درایو ها میباشد ، درایو های SSD به شدت نسبت به هارد های معمول مکانیکی سریع و پر شتاب هستند.

با وجود اینکه قیمت درایو های SSD در سال ۲۰۱۲ میلادی به شدت رو به کاهش است اما هنوز هم هزینه آنها ۱۰ برابر HDD تمام میشود .
همانطور که قبلا گفته شد پرت های اتصال عادی SSD ها به کمک آداپتور های الکترونیکی درون آنها مانند HDD ها میباشد ، با وجود این اخیرا با فراگیر شدن درایو های SSD در سرور ها و حتی کامپیوتر های شخصی ، سرور های جدید قادر به شناسایی SSD ها و استفاده بهینه از توانایی فوقالعاده آنها هستند .

از سال ۲۰۱۰ میلادی SSD ها با فنآوری نانو ( همان فنآوری حافظه های فلش ) تولید میشوند ، به این روش برای نگهداشتن دادهها نیازی به برق نیست . برای بالاتر بردن سرعت SSD ها از فنآوری مشابه Random-access Memory یا همان RAM نیز استفاده میشود ، برای حفظ دادههای روی RAM از برق استفاده میشود ( البته این برق به کمک باتری های بسیار کوچک تأمین میشود ) .

درایو های هیبرید Hybrid driver از ترکیب SSD ها با HDD ها ساخته میشوند . در واقع در یک درایو هیبرید ، یک دیسک گردان HDD در کنار یک کش Cache SSD به منظور بالاتر بردن فرکانس دسترسی به دادهها قرار داده میشود . درایو های هیبرید هم از نظر دسترسی به داده بسیار سریع هستند با عنوان « نزدیک به SSD یا near-SSD شناخته میشوند .


موضوعات مشابه: