روتینگ در میکروتیک
بدیهی است که اصلی ترین کار هر روتر مسیریابی است ! و میکروتیک قبل از تمام توانایی های اعجاب انگیزش یک روتر است ! و مثل تمام روتر های دیگر از پروتکل های معتبر روتینگ پشتیبانی می کند . البته بجز پروتکل های اختصاصی دیگر وندور ها . مثلا EIGRP شرکت سیسکو .
در دوره های آموزشی میکروتیک بر خلاف دوره های سیسکو نحوه عملکرد پروتکل ها مورد بحث قرار نمی گیرد . فقط نحوه کانفیگ و راه اندازی پروتکل مورد توجه است . فقط در زمینه استاتیک روت آنهم به دلیل برخی موارد جانبی – مثل ECMP و ... – با دقتی مضاعف مورد بحث قرار می گیرد . یا پروتکل RIP با اینکه توسط میکروتیک به خوبی پشتیبانی میشود اما در هیچ کدام از دوره هایی که مباحث روتینگ بررسی می گردد ، مورد توجه قرار نمی گیرد . شاید تمام این موارد از سیاست کاربردی ساختن میکروتیک ناشی شود یا هم به دلیل فشرده بودن دوره های این شرکت باشد . در هر صورت در ادامه سعی خواهد شد به مرور در رابطه با نگاهی به سر فصل های دوره MTCRE مواردی در مورد روت و روتینگ خدمت دوستان تقدیم گردد .
Main Routing Table
تصمیم در مورد نحوه ارسال و مدیریت پکت های دریافتی توسط روتر بر اساس قوانین وضع شده در جدول مسیریابی روتر صورت می پذیرد . هر روتر حداقل دارای یک جدول مسیریابی است که اصطلاحا به آن Main table میشود . این جدول از منوی IP قسمت Routes قابل دسترسی است . همانطور که از ظاهر جدول پیداست بر خلاف رول های فایروال ، در این جدول ترتیب روت ها هیچ اثری در تصمیم گیری روتر ندارد . [ATTACH=CONFIG]1533[/ATTACH]
در ستون اول شما فلگ هایی رو برای توصیف نوع سطر می بینید . مثلا سطر اول در تصویر فوق دارای فلگ های DAS می باشد که به ترتیب به معنای داینامیک – اکتیو و استاتیک می باشد ! – سوال : در چه حالتی یک روت میتواند همزمان هم داینامیک باشد و هم استاتیک ؟ - الباقی فلگ هایی که در این جدول ممکن است با آن بر خورد کنید به این قرار است : [CENTER][ATTACH=CONFIG]1524[/ATTACH][/CENTER]
هر زمان پکتی به روتر برسد و مسیری برای آن پکت (بر اساس مقصدش) در روتینگ تیبل موجود باشد پکت به گیت وی مشخص شده ارسال می گردد . اگر پکتی با مقصد ناشناسی به روتر رسید و روتر دارای دیفالت گیت وی بود پکت به دیفالت گیت وی ارسال میشود . که به صورت 0.0.0.0/0 نمایش داده میشود . به زبان ساده یعنی هر پکتی که برایش مقصدی نداریم به این آدرس فرستاده شود . اگر این سطر موجود نباشد روتر لاجرم پکت را دراپ می نماید . در صورتی که برای یک مقصد خاص دو روت موجود باشد به ترتیب اولویت با روتی است که 1- CIDR بزرگتری داشته باشد (یعنی ساب نت کوچکتری ) 2- دیستانس کمتری داشته باشد .
Connected Route
به محض انتساب یک آدرس ای پی به یک اینترفیس یک روت داینامیک با فلگ C درجدول مسیریابی ظاهر میشود . که بدینوسیله روتر می تواند بین دو ساب نت متصل به اینترفیس هایش بدون هیچ نوع پروتکل روتینگ داینامیک یا هیچ نوع استاتیک روتی اقدام به مسیر یابی نماید . این نوع روت که به روتهای connected معروف هستند دیستانس صفر دارند . [CENTER][ATTACH=CONFIG]1525[/ATTACH][/CENTER]
[TABLE="align: left"]
[TR]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[TD="align: left"][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD="align: left"][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD][/TD]
[/TR]
[/TABLE]
[B] یک استاتیک روت ساده
[/B]
اما در صورتی که شما دو روتر و دو ساب نت داشته باشید . مانند مثال زیر : [CENTER][ATTACH=CONFIG]1526[/ATTACH][/CENTER]
در این حالت شما نیاز دارید برای ایجاد یک ارتباط بین کلاینت های دو طرف ، روتر های موجود در مسیر را راهنمایی کنید . این کار به دو شیوه قابل انجام است یا اینکه از پروتکل های روتینگ استفاده کنید یا به صورت دستی –استاتیک – در روتینگ تیبل هر روتر بین راه ، مسیر ها را مشخص نمایید . مثلا برای مثال فوق ما به دو دستور زیر نیاز داریم :[CENTER][ATTACH=CONFIG]1527[/ATTACH][/CENTER]
ابتدا در روتر 1 گیت وی مربوط به شبکه دوم تعریف شده و بر عکس در روتر دوم هم نحوه دسترسی به ساب نت مربوط به روتر اول . فرض کنیم هاست یک میخواهد هاست دو را پینگ کند . ابتدا پکت مربوطه با توجه به مقصدش –که در ساب نت هاست یک قرار ندارد- به سمت گیت وی خودش یعنی روتر 1 فرستاده میشود . روتر یک با توجه به روتی که نوشته ایم پکت را به آدرس 192.168.21.2 می فرستد . توجه نمایید که این مسیر نیز توسط یک کانکتد روت که به صورت داینامیک ادد شده قابل دسترسی می باشد . پکت وقتی که به روتر دوم رسید با توجه به کانکتد روت مربوط به شبکه 192.168.1.0/24 پکت را به مقصد می رساند . پکت توسط مقصد دریافت شده و پکت برگشت مناسب ، تولید و به هاست 1 ارسال می گردد . که در حقیقت همان روند اولیه تکرار میشود . بر این اصل اگر شما فقط یکی از مسیر های فوق را ننوشته باشید نیز مسیر ناقص بوده و ارتباط بر قرار نمی گردد .
اما در صورتی که سه روتر در مسیر موجود باشد چه اتفاقی می افتد ؟ مثل این شکل :[CENTER][ATTACH=CONFIG]1528[/ATTACH]
[SIZE=1][COLOR=#b22222]· همانطور که از شکل پیداست شماتیک مربوط به کورس های سیسکو می باشد . پورت های سریال را اترنت فرض نمایید .
[/COLOR][/SIZE][/CENTER]
میخواهیم روت را به نحوی بنویسیم که کلاینت های روتر دو به کلاینتهای روتر سه دسترسی داشته باشند . یک راه آن است که در روتر دو گیت وی شبکه 192.168.2.0 را روتر یک یا در حقیقت آدرس 172.16.2.2 قرار دهیم . و در گام بعدی در روتر یک روتی را مشخص کنیم که پکتهایی که مقصدشان 192.168.2.0 هست به آدرس روتر 3 یعنی ای پی 192.168.1.1 فرستاده شوند . و بر عکس همین مسیر را برای شبکه متصل به روتر دو بنویسیم . در این حالت حئاقل در هر روتر دو روت اضافه می گردد .
اما اگر بنا به دلایلی خواسته باشیم روتهایمان را به این شکل ادد کنیم - ممکن است شما به روتر 1 دسترسی نداشته باشید یا نخواهید کانفیگ خیلی زیادی انجام دهید - :[CENTER][ATTACH=CONFIG]1529[/ATTACH][/CENTER]
اگر روتر هایتان را به این نحو کانفیگ نمایید می بینید بر خلاف اینکه روش کارتان منطقی بوده دسترسی کلاینت های روتر 2 و 3 به هم امکان پذیر نمی باشد ! قانونی هست به این صورت که "scope باید کوچکتر یا مساوی target-scope باشد . " در حقیقت در صورتی که کانفیگ را به صورت بالا انجام دهید روتینگ تیبل ما به شکل زیر خواهد بود : [CENTER][ATTACH=CONFIG]1530[/ATTACH][/CENTER]
در روت سوم همانطور که می بینید قانون اسکوپ و تارگت اسکوپ نقض گردیده است . به همین دلیل امکان ریچیبل گردیدن این خط نیست پس روت شما عمل نمی کند . در این حالت کافی است در هنگام تعریف استاتیک روت مربوطه در تارگت اسکوپ و اسکوپ را با مقادیر صحیح تعویض نمایید . مثلا خط آخر را به این شکل بنویسیم : [CENTER][ATTACH=CONFIG]1531[/ATTACH] [/CENTER]
استفاده از نام اینترفیس بعنوان گیت وی
میتوان به جای استفاده از آدرس ای پی بعنوان گیت وی از نام اینترفیس هم استفاده کرد ! کاربرد این متد در آدرس دهی به شیوه /32 می باشد . شما معمولا برای ارتباطات point to point از یک ساب نت /30 برای دستیابی به 2 آدرس استفاده می کنید . که در این بین دو آدرس هم به هدر می رود . حال فرض کنید شما چندین و چند ارتباط پوینت تو پوینت داشته باشید .... ! اما این روش به شما اجازه میدهد که ای پی های مربوط به آدرس شبکه و برادکست را برای خود ذخیره نمایید . به مثال زیر توجه کنید :
[CENTER][ATTACH=CONFIG]1532[/ATTACH][/CENTER]
در این حالت میکروتیک با استفاده از ARP table اقدام به یافتن گیت وی مورد نیازش می نماید که همین باعث میشود فقط در صورتی که این دو اینترفیس به صورت مستقیم به هم متصل باشند این روش قابل انجام باشد . شما قبلا این نحوه از آدرس دهی را در کانکشن های PPPoE دیده اید ! فرض کنید اگر این روش قابل اجرا نبود یک ISP متوسط مجبور به هدر دادن چه تعداد آدرس ip میگردید ؟!
* این مطلب ویرایش نشده و هنوز کامل نیست . لطفا اگر اشکالی دیدید تذکر بدید و یا اگر مطلبی رو لازم دیدید بفرمایید تا اضافه بشه .
