وب سرويس چيست ؟

[center] [b] [color=#333399][font=Tahoma] وب سرويس چيست ؟[/font][/color][/b]
[/center]


[font=Tahoma]کسانی که با صنعت [/font][font=Tahoma]IT[/font][font=Tahoma] آشنايی دارند حتما ً نام وب سرويس را شنيده اند . برای مثال ، بيش از 66 درصد کسانی که در نظر سنجی مجله [/font] [font=Tahoma]InfoWorld[/font][font=Tahoma] شرکت کرده بودند بر اين توافق داشتند که وب سرويس ها مدل تجاری بعدی اينترنت خواهند بود . به علاوه گروه گارتنر پيش بينی کرده است که وب سرويس ها کارآيی پروژه های [/font][font=Tahoma]IT[/font][font=Tahoma] را تا 30 در صد بالا می برد . اما وب سرويس چيست و چگونه شکل تجارت را در اينترنت تغيير خواهد داد ؟[/font]

[font=Tahoma]برای ساده کردن پردازش های تجاری ، برنامه های غير متمرکز ([/font][font=Tahoma]Enterprise[/font][font=Tahoma]) بايد با يکديگر ارتباط داشته باشند و از داده های اشتراکی يکديگر استفاده کنند . قبلا ً اين کار بوسيله ابداع استاندارد های خصوصی و فرمت داده ها به شکل مورد نياز هر برنامه انجام می شد . اما دنيای وب و [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] – تکنولوژی آزاد برای انتقال ديتا – انتقال اطلاعات بين سيستم ها را افزايش داد . وب سرويس ها نرم افزارهايی هستند که از [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] برای انتقال اطلاعات بين نرم افزارهای ديگر از طريق پروتوکول های معمول اينترنتی استفاده می کنند . به شکل ساده يک وب سرويس از طريق وب اعمالی را انجام می دهد (توابع يا سابروتين ها ) و نتايج را به برنامه ديگری می فرستد . اين يعنی برنامه ای در يک کامپيوتر در حال اجراست ، اطلاعاتی را به کامپيوتری می فرستد و از آن درخواست جواب می کند ، برنامه ای که در آن کامپيوتر دوم است کارهای خواسته شده را انجام می دهد و نتيجه را بر روی ساختارهای اينترنتی به برنامه اول بر می گرداند . وب سرويس ها می توانند از پروتکول های زيادی در اينترنت استفاده کنند اما بيشتر از [/font][font=Tahoma]HTTP[/font][font=Tahoma] که مهم ترين آنهاست استفاده می شود .[/font]

[font=Tahoma]وب سرويس هر توع کاری می تواند انجام دهد . برای مثال در يک برنامه می تواند آخرين عنوان های اخبار را از وب سرويس [/font][font=Tahoma] Associated Press[/font][font=Tahoma] بگيرد يا يک برنامه مالی می تواند آخرين اخبار و اطلاعات بورس را از وب سرويس بگيرد . کاری که وب سرويس انجام می دهد می تواند به سادگی ضرب 2 عدد يا به پيچيدگی انجام کليه امور مشترکين يک شرکت باشد .[/font]

[font=Tahoma]وب سرويس دارای خواصی است که آن را از ديگر تکنولوژی و مدل های کامپيوتری جدا می کند ، [/font] [font=Tahoma]Paul Flessner[/font][font=Tahoma] ، نايب رييس مايکروسافت در [/font] [font=Tahoma]dot NET Enterprise Server[/font][font=Tahoma] چندين مشخصه برای وب سرويس در يکی از نوشته هايش ذکر کرده است ، يک ، وب سرويس ها قابل برنامه ريزی هستند . يک وب سرويس کاری که می کند را در خود مخفی نگه می دارد وقتی برنامه ای به آن اطلاعات داد وب سرويس آن را پردازش می کند و در جواب آن اطلاعاتی را به برنامه اصلی بر می گرداند . دوم ، وب سرويس ها بر پايه [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] بنا نهاده شده اند . [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] و [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] های مبتنی بر [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma]يا [/font][font=Tahoma]Simple Object Access Protocol[/font][font=Tahoma] تکنولوژی هايی هستند که به وب سرويس اين امکان را می دهند که با ديگر برنامه ها ارتباط داشته باشد حتی اگر آن برنامه ها در زبانهای مختلف نوشته شده و بر روی سيستم عامل های مختلفی در حال اجرا باشند . همچين وب سرويس ها خود ، خود را توصيف می کنند . به اين معنی که کاری را که انجام می دهند و نحوه استفاده از خودشان را توضيح می دهند . اين توضيحات به طور کلی در [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] يا [/font][font=Tahoma]Web Services Description Language[/font][font=Tahoma] نوشته می شود . [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] يک استاندارد بر مبنای [/font][font=Tahoma] XML[/font][font=Tahoma] است . به علاوه وب سرويس ها قابل شناسايی هستند به اين معنی که یرنامه نويس می تواند به دنبال وب سرويس مورد علاقه در دايرکتوری هايی مثل [/font] [font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] يا [/font][font=Tahoma]Universal Description , Discovery and Integration[/font][font=Tahoma] جستجو کند . [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] يکی ديگر از استاندارد های وب سرويس است .[/font]



[b][color=#333399][font=Tahoma] نکات تکنولوژی وب سرويس :[/font][/color][/b]

[font=Tahoma]همانطور که در ابتدا توضيح داده شد يکی از دلايل اينکه وب سرويس از ديگر تکنولوژی های موجود مجزا شده است استفاده از [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] و بعضی استاندارد های تکنيکی ديگر مانند [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] است . اين تکنولوژی های زمينه ارتباط بين برنامه ها را ايجاد می کند به شکلی که مستقل از زبان برنامه نويسی ، سيستم عامل و سخت افزار است . [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] يک مکانيزم ارتباطی را بين نرم افزار و وب سرويس ايجاد می کند . [/font] [font=Tahoma]WSDL [/font] [font=Tahoma] يک روش يکتا برای توصيف وب سرويس ايجاد می کند و [/font][font=Tahoma] UDDI[/font][font=Tahoma] يک دايرکتوری قابل جستجو برای وب سرويس می سازد . وقتی اينها با هم در يک جا جمع می شود اين تکنولوژی ها به برنامه نويس ها اجازه می دهد که برنامه های خود را به عنوان سرويس آماده کنند و بر روی اينترنت قرار دهند . [/font]

[font=Tahoma]شکل زير نقش هر کدام از استاندارد ها را در ساختار وب سرويس نمايش می دهد . در قسمت های بعدی هر کدام از اين تکنولوژی ها را بررسی می کنيم .[/font]



[center] [font=Tahoma][img]http://www.hamedbanaei.com/articles/webservicedesc_files/image002.jpg[/img][/font]
[/center]


[b][color=#333399][font=Tahoma]XML[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] يا [/font][/color] [color=#333399][font=Tahoma]eXtensible Markup Language[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] :[/font][/color][/b]



[font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] يک تکنولوژی است که به شکل گسترده از آن پشتيبانی می شود ، همچنين اين تکنولوژی [/font][font=Tahoma]Open [/font][font=Tahoma]است به اين معنی که تعلق به شرکت خاصی ندارد . اولين بار در کنسرسيوم [/font] [font=Tahoma]WWW[/font][font=Tahoma] يا [/font][font=Tahoma]W3C[/font][font=Tahoma] در سال 1996 برای ساده کردن انتقال ديتا ايجاد شده است . با گسترده شدن استفاده از وب در دهه 90 کم کم محدوديت های [/font] [font=Tahoma]HTML[/font][font=Tahoma] مشخص شد . ضعف [/font][font=Tahoma]HTML[/font][font=Tahoma] در توسعه پذيری ( قابليت اضافه و کم کردن خواص ) و ضعف آن در توصيف ديتاهايی که درون خود نگهداری می کند برنامه نويسان را از آن نا اميد کرد . همچنين مبهم بودن تعاريف آن باعث شد از توسعه يافتن باز بماند . در پاسخ به اين اشکالات [/font][font=Tahoma]W3C[/font][font=Tahoma] يک سری امکانات را در جهت توسعه [/font] [font=Tahoma]HTML[/font][font=Tahoma] به آن افزود که امکان تغيير ساختار متنهای [/font] [font=Tahoma]HTML[/font][font=Tahoma] مهم ترين آن است . اين امکان را [/font] [font=Tahoma]CSS[/font][font=Tahoma] يا [/font][font=Tahoma]Cascade Style Sheet[/font][font=Tahoma] می نامند .[/font]

[font=Tahoma]اين توسعه تنها يک راه موقتی بود . بايد يک روش استاندارد شده ، توسعه پذير و داری ساختار قوی ايجاد می شد . در نتيجه [/font][font=Tahoma] W3C[/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] را ساخت . [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] دارای قدرت و توسعه پذيری [/font] [font=Tahoma]SGML[/font][font=Tahoma] يا [/font] [font=Tahoma]Standard Generalized Markup Language[/font][font=Tahoma] و سادگی که در ارتباط در وب به آن نياز دارد است .[/font]

[font=Tahoma]استقلال اطلاعات يا جدا بودن محتوا از ظاهر يک مشخصه برای [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] به حساب می آيد . متنهای [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] فقط يک ديتا را توصيف می کنند و برنامه ای که [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] برای آن قابل درک است – بدون توجه به زبان و سيستم عامل – قادر است به اطلاعات درون فايل [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] هر گونه شکلی که مايل است بدهد . متنهای [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] حاوی ديتا هستند بدون شکل خاص بنابراين برنامه ای که از آن می خواهد استفاده کند بايد بداند که چگونه می خواهد آن اطلاعات را نمايش دهد . بنابراين نحوه نمايش يک فايل [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] در يک [/font][font=Tahoma]PC[/font][font=Tahoma] با [/font][font=Tahoma]PDA[/font][font=Tahoma] و تلفن همراه می تواند متفاوت باشد . [/font]

[font=Tahoma]وقتی يک برنامه با متن [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] مواجه می شود بايد مطمئن باشد که آن متن حاوی ديتای مورد نظر خود است . اين اطمينان توسط برنامه هايی با نام [/font] [font=Tahoma]XML Parser[/font][font=Tahoma] حاصل می شود . تجزيه کننده ها دستورات متن [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] را بررسی می کنند . همچنين آنها به برنامه کمک می کنند تا متن های [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] را تفسير کند . به صورت اختياری هر متن [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] می تواند به متن ديگری اشاره کند که حاوی ساختار فايل [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] اصلی باشد . به آن متن [/font][font=Tahoma] XML[/font][font=Tahoma] دوم [/font] [font=Tahoma]DTD[/font][font=Tahoma] يا [/font] [font=Tahoma]Document Type Definition[/font][font=Tahoma] گفته می شود . [/font]

[font=Tahoma]وقتی فايل [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] به [/font][font=Tahoma]DTD[/font][font=Tahoma] اشاره می کند برنامه تجزيه کننده فايل اصلی را با [/font] [font=Tahoma]DTD[/font][font=Tahoma] بررسی می کند که آيا به همان ساختاری که در [/font] [font=Tahoma]DTD[/font][font=Tahoma] توصيف شده شکل گرفته است يا خير . اگر يک تجزيه کننده [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] بتواند يک متن را به درستی پردازش کند متن[/font][font=Tahoma] XML[/font][font=Tahoma] نيز به شکل صحيحی فرمت شده است .[/font]

[font=Tahoma]وقتی که اکثر نرم افزار ها امکانات وبی خود را افزايش دادند اين طور به نظر می آيد که [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] به عنوان يک تکنولوژی جهانی برای فرستادن اطلاعات بين برنامه های انتخاب شود . تمامی برنامه هايی که از [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] استفاده می کنند قادر خواهند بود که [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] ِ همديگر را بفهمند . اين سطح بالای تطابق بين برنامه ها باعث می شود که [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] يک تکنولوژی مناسب برای وب سرويس باشد ، چون بدون اينکه احتياج به سيستم عامل و سخت افزار يکسان باشد می تواند اطلاعات را جابجا کند .[/font]



[b][color=#333399][font=Tahoma] SOAP[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] يا [/font][/color] [color=#333399][font=Tahoma]Simple Object Access Protocol[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] :[/font][/color][/b]



[font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] يکی از عمومی ترين استاندارد هايی است که در وب سرويس ها استفاده می شود . طبق شواهد اولين بار توسط [/font] [font=Tahoma]DeveloperMentor[/font][font=Tahoma] ، شرکت [/font][font=Tahoma]UserLand[/font][font=Tahoma] و مايکروسافت در سال 1998 ساخته شده و نسخه اول آن در سال 1999 ارايه شده است . آخرين نسخه [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] ، نسخه 1.2 بود که در دسامبر سال 2001 در [/font] [font=Tahoma]W3C[/font][font=Tahoma] ارايه شد . نسخه 1.2 نشان دهنده کار زياد بر روی آن و نمايانگر اشتياق زياد صنعت [/font] [font=Tahoma]IT[/font][font=Tahoma] برای استفاده از [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] و وب سرويس است . [/font]

[font=Tahoma]هدف اصلی [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] ايجاد روش برای فرستادن ديتا بين سيستم هايی است که بر روی شبکه پخش شده اند . وقتی يک برنامه شروع به ارتباط با وب سرويس می کند ، پيغام های [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] وسيله ای برای ارتباط و انتقال ديتا بين آن دو هستند . يک پيغام [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] به وب سرويس فرستاده می شود و يک تابع يا ساب روتين را در آن به اجرا در می آورد به اين معنی که اين پيغام از وب سرويس تقاضای انجام کاری می کند . وب سرويس نيز از محتوای پيغام [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] استفاده کرده و عمليات خود را آغاز می کند . در انتها نيز نتايج را با يک پيغام [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] ديگر به برنامه اصلی می فرستد .[/font]

[font=Tahoma]به عنوان يک پروتکول مبتنی بر [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] تشکيل شده از يک سری الگو های [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma]ی است . اين الگو ها شکل پيغام های [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] را که بر روی شبکه منتقل می شود را مشخص می کند ، مانند نوع ديتا ها و اطلاعاتی که برای طرف مقابل تفسير کردن متن را آسان کند . در اصل [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] برای انتقال ديتا بر روی اينترنت و از طريق پروتکول [/font] [font=Tahoma]HTTP[/font][font=Tahoma] طراحی شده است ولی از آن در ديگر مدلها مانند [/font] [font=Tahoma]LAN[/font][font=Tahoma] نيز می توان استفاده کرد . وقتی که وب سرويس ها از [/font] [font=Tahoma]HTTP[/font][font=Tahoma] استفاده می کنند به راحتی می توانند از [/font] [font=Tahoma]Firewall[/font][font=Tahoma] عبور کنند .[/font]

[font=Tahoma]يک پيغام [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] از سه بخش مهم تشکيل شده است : پوشش يا [/font] [font=Tahoma]Envelope[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]Header[/font][font=Tahoma] ، بدنه يا [/font][font=Tahoma]Body[/font][font=Tahoma] . قسمت پوشش برای بسته بندی کردن کل پيغام به کار می رود . اين بخش محتوای پيغام را توصيف و گيرنده آن را مشخص می کند . بخش بعدی پيغام های [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]Header[/font][font=Tahoma] آن است که يک بخش اختياری می باشد و مطالبی مانند امنيت و مسيريابی را توضيح می دهد . بدنه پيغام [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] بخشی است که ديتاهای مورد نظر در آن جای می گيرند . ديتاها بر مبنای [/font] [font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] هستند و از يک مدل خاص که الگوها [/font] [font=Tahoma](Schemas)[/font][font=Tahoma] آن را توضيح می دهند تبعيت می کنند . اين الگو ها به گيرنده کمک می کنند تا متن را به درستی تفسير کند .پيغام های [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] نوسط سرور های [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] گرفته و تفسير می شود تا در نتيجه آن ، وب سرويس ها فعال شوند و کار خود را انجام دهند . [/font]

[font=Tahoma]برای اينکه از [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] در وب سرويس استفاده نکنيم از تعداد زيادی پروتکول بايد استفاده شود . برای مثال [/font][font=Tahoma]XML-RPC[/font][font=Tahoma] تکنولوژی قديمی تری بود که همين امکانات را ايجاد می کرد . به هر حال ، خيلی از سازندگان بزرگ نرم افزار [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] را بر تکنولوژی های ديگر ترجيح دادند . دلايل زيادی برای انتخاب [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] وجود دارد که خيلی از آنها درباره پروتکول آن است که فراتر از اين متن می باشد . 3 برتری مهم [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] نسبت به تکنولوژی های ديگر : [/font] [font=Tahoma]Simplicity , Extensibility [/font][font=Tahoma] و [/font] [font=Tahoma]Interoperability[/font][font=Tahoma] است . [/font]

[font=Tahoma]پيغام های [/font] [font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] معمولا ً کدهای زيادی ندارند و برای فرستادن و گرفتن آن به نرم افزار های پيچيده نياز نيست . [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] اين امکان را به برنامه نويس می دهد تا بنا به نياز خود آن را تغيير دهد . در آخر بدليل اينکه [/font][font=Tahoma]SOAP[/font][font=Tahoma] از [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] استفاده می کند می تواند بوسيله [/font] [font=Tahoma]HTTP[/font][font=Tahoma] اطلاعات را انتقال بدهد بدون اينکه زبان برنامه نويسی ، سيستم عامل و سخت افزار برای آن مهم باشد .[/font]



[b][color=#333399][font=Tahoma] WSDL[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] يا [/font][/color] [color=#333399][font=Tahoma]Web Services Description Language[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] :[/font][/color][/b]



[font=Tahoma]استاندارد ديگری که نقش اساسی در وب سرويس بازی می کند [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] است . همانطور که قبلا ً اشاره کرديم يکی از خواص وب سرويس ها توصيف خود آنهاست به اين معنی که وب سرويس دارای اطلاعاتی است که نحوه استفاده از آن را توضيح می دهد . اين توضيحات در [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] نوشته می شود ، متنی به [/font][font=Tahoma] XML[/font][font=Tahoma] که به برنامه ها می گويد اين وب سرويس چه اطلاعاتی لازم دارد و چه اطلاعاتی را بر می گرداند .[/font]

[font=Tahoma]وقتی که سازندگان نرم افزار برای اولين بار [/font][font=Tahoma] SOAP[/font][font=Tahoma] و ديگر تکنولوژی های وب سرويس را ساختند دريافتند که برنامه ها قبل از اينکه شروع به استفاده از يک وب سرويس بکنند بايد اطلاعاتی درباره آن را داشته باشند . اما هر کدام از آن سازندگان برای خودشان روشی برای ايجاد اين توضيحات ابداع کردند و باعث شد که وب سرويس ها با هم هماهنگ نباشد . وقتی [/font] [font=Tahoma]IBM[/font][font=Tahoma] و مايکروسافت تصميم گرفتند تا استاندارد های خود را يکسان کنند [/font] [font=Tahoma]WSDL [/font] [font=Tahoma] بوجود آمد . در ماه مارس سال 2001 مايکروسافت ،[/font][font=Tahoma] IBM[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]Ariba[/font][font=Tahoma] نسخه 1.1 را به [/font][font=Tahoma]W3C[/font][font=Tahoma] ارائه کردند . گروهی از [/font][font=Tahoma] W3C[/font][font=Tahoma] بر روی اين استاندارد کار کردند و آن را پذيرفتند . هم اکنون اين تکنولوژی در دست ساخت است و هنوز کامل نشده . ولی هم اکنون اکثر سازندگان وب سرويس از آن استفاده می کنند .[/font]

[font=Tahoma]هر وب سرويسی که بر روی اينترنت قرار می گيرد دارای يک فايل [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] است که مشخصات ، مکان و نحوه استفاده از وب سرويس را توضيح می دهد . يک فايل [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] نوع پيغام هايی که وب سرويس می فرستد و می گيرد را توضيح می دهد مانند پارامترهايی که برنامه صدا زننده برای کار با وب سرويس بايد به آن بفرستد . در تئوری يک برنامه در وب برای يافتن وب سرويس مورد نظر خود از روی توضيحات [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] ها جستجو می کند . در [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] اطلاعات مربوط به چگونگی ارتباط با وب سرويس بر روی [/font] [font=Tahoma]HTTP[/font][font=Tahoma] يا هر پروتکول ديگر نيز وجود دارد .[/font]

[font=Tahoma]اين مهم است که بدانيم [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] برای برنامه ها طراحی شده است نه برای خواندن آن توسط انسان . شکل فايلهای [/font][font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] پيچيده به نظر می آيد ولی کامپيوترها می توانند آن را بخوانند و نجزيه و تحليل بکند . خيلی از نرم افزارهايی که وب سرويس می سازند فايل [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] مورد نياز وب سرويس را نيز توليد می کنند بنابراين وقتی برنامه نويس وب سرويس خود را ساخت به شکل خودکار [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] مورد نياز با آن نيز ساخته می شود و احتياجی به آموزش دستورات [/font] [font=Tahoma]WSDL[/font][font=Tahoma] برای ساختن و استفاده از وب سرويس نيست .[/font]



[b][color=#333399][font=Tahoma] UDDI[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] يا [/font][/color] [color=#333399][font=Tahoma]Universal Description , Discovery and Integration[/font][/color][color=#333399][font=Tahoma] :[/font][/color][/b]



[font=Tahoma]سومين استاندارد اصلی وب سرويس ها ، [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] ، به شرکتها و برنامه نويسان اجازه می دهد تا وب سرويس های خود را بر روی اينترنت معرفی کنند . اين استاندارد در اصل بوسيله مايکروسافت ، [/font] [font=Tahoma]IBM[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]Ariba[/font][font=Tahoma] و 50 شرکت بزرگ ديگر ساخته شده است . با استفاده از [/font] [font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] شرکتها می توانند اطلاعات خود را در اختيار شرکت های ديگر قرار بدهند و مدل [/font] [font=Tahoma]B2B[/font][font=Tahoma] ايجاد کنند . همان طور که از نام آن مشخص است شرکت ها می توانند وب سرويس خود را معرفی کنند ، با وب سرويس ديگران آشنا شوند و از آن در سيستم های خود استفاده کنند . اين استاندارد جديدی است و در سال 2000 ساخته شده ، کنسرسيومی از شرکتهای صنعتی در حال کار بر روی آن هستند ؛ نسخه دوم [/font] [font=Tahoma]UDDI [/font] [font=Tahoma] در ماه ژوئن سال 2001 ارائه شد و نسخه سوم آن در دست ساخت است .[/font]

[font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] يک متن مبتنی بر [/font][font=Tahoma]XML[/font][font=Tahoma] را تعريف می کند که در آن شرکت ها توضيحاتی درباره چگونگی کار وب سرويس شرکتشان و امکانات خود می دهند . برای تعريف اين اطلاعات از شکل خاصی که در [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] توضيح داده شده استفاده می شود . شرکت ها می توانند اين اطلاعات را در [/font] [font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] شرکت خود نگهداری کنند و تنها به شرکت های مورد نظرشان اجازه دستيابی به آنها را بدهند يا آنها را در مکان عمومی و د اينترنت قرار دهند . بزرگترين و مهمترين پايگاه [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]UDDI Business Registry[/font][font=Tahoma] يا [/font][font=Tahoma]UBR[/font][font=Tahoma] نام دارد و توسط کميته [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] طراحی و اجرا شده است . اطلاعات اين پايگاه در چهار نقطه نگهداری می شود ، مايکروسافت ، [/font] [font=Tahoma]IBM[/font][font=Tahoma] ، [/font][font=Tahoma]SAP[/font][font=Tahoma] و [/font][font=Tahoma]HP[/font][font=Tahoma] . اطلاعاتی که در يکی از چهار پايگاه تغيير کند در سه تای ديگر نيز اعمال می شود . [/font]

[font=Tahoma]اطلاعات درون اين پايگاه ها شبيه دفترچه تلفن است . [/font] [font=Tahoma]White Pages[/font][font=Tahoma] که در آنها اطلاعات تماس شرکت ها و توضيحات متنی آنهاست ، [/font] [font=Tahoma]Yellow Pages[/font][font=Tahoma] حاوی اطلاعات طبقه بندی شده شرکتها و اطلاعات درباره توانايی های الکترونيکی آنها می باشد ، [/font][font=Tahoma]Green Pages[/font][font=Tahoma] ، حاوی اطلاعات تکنيکی درباره سرويس های آنها و نحوه پردازش اطلاعات شرکت آنها می باشد .[/font]

[font=Tahoma]اطلاعات تجاری و سرويس های شرکت ها کاملا ً طبقه بندی شده است و اجازه می دهد که به راحتی در آنها جستجو کرد . سپس متخصصان [/font] [font=Tahoma]IT[/font][font=Tahoma] می توانند از اين اطلاعات استفاده کرده و شرکت ها را برای خدمات بهتر به هم متصل کنند . با اين شرح [/font][font=Tahoma] UDDI[/font][font=Tahoma] امکان پياده سازی مدل [/font][font=Tahoma]B2B[/font][font=Tahoma] را ايجاد می کند و شرکتها می توانند از سرويس های يکديگر استفاده کنند .[/font]

[font=Tahoma]شرکت هايی که به [/font][font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] علاقه نشان داده اند قدرت مند هستند و خيلی از آنها از وب سرويس و استاندارد های آن در محصولات خود استفاده می کنند . [/font] [font=Tahoma]NTT Communications of Tokyo[/font][font=Tahoma] يکی از شرکت هايی است که در حال اضافه کردن توضيحاتی به ساختار [/font] [font=Tahoma]UDDI[/font][font=Tahoma] است . در هر حال شرکت ها هنوز کمی درباره وارد کردن خود در پايگاه های عمومی محتاط هستند . اين چيز عجيبی نيست . شرکتها ابتدا اين امکانات را فقط برای شرکای خود ايجاد می کنند . شرکتهای بزرگ نيز برای مديريت بر سرويس های خود و اشتراک آنها بين قسمت های مختلف از اين استاندارد استفاده می کنند . وقتی اين استاندارد به حد بلوغ خود برسد و کاربران با آن احساس راحتی بکنند استفاده از آن نيز در مکان های عمومی فراگير خواهد بود .[/font]

[font=Tahoma]اين تغيير رويه برای شرکت های بزرگی که [/font][font=Tahoma]B2B[/font][font=Tahoma] را به روش های قديمی اجرا کرده بودند مشکل است . بعضی نيز اشکال امنيتی بر اين روش می گيرند و مايل نيستند اطلاعاتشان را بدهند . اما با گذشت زمان و کامل شدن اين تکنولوژی و درک لزوم استفاده از آن شرکت ها چاره ای جز استفاده از آن ندارند .
[/font]

[font=Tahoma]مترجم : حامد بنايی[/font]
لینک: [url]http://www.hamedbanaei.com/articles/webservicedesc.htm[/url]

[font=Tahoma]متن اصلی از سايت[/font][font=Tahoma] [url="http://www.deitel.com/"]http://www.deitel.com [/url] گرفته شده است .[/font]