با تشکر از پیگیری دقیق دوستان،
دقیقا من هم بحث علمی این موضوع رو در نظر دارم،
اگر بخوایم دقیقتر توضیح بدیم یک سناریوی کامل حاوی زیرساخت و بکهالینگ، لایه های distribute و access هستش،
در این مورد زیرساخت ما می تونه از تکنولوژی های جدید با فرکانس های مایکرویو استفاده کنه با پهنای باند و کیفیت بالا ولی آنچه مهم است پوشش در لایه های پایین که بدون هیچ واسطی باید با 802.11 یا همون WiFi به دست کاربر برسه.
سه دسته راه حل کلی برای Broadband Wireless وجود داره:
1)Last mile
2)Mesh
3) Hot spot
هرکدام تعریف خاص خود رو داره و معمولا Wimax از روش های last mile استفاده میکنه یعنی با یکسری آنتن های قوی با 802.16 ارتباط و پوشش وسیع ایجاد میکنه و در لایه کاربر با استفاده از CPE خروجی مناسب داده میشه و ممکن هستش این خروجی مثل حال ایران 802.16 به 802.11 باشه.
در صورت نیاز به لایه های اکسس با پوشش وسیع از روش هایی مانند WiFi mesh و یا WiFi hot spot استفاده میشه که هرکدوم مزایایی دارند.
جالب هستش که کشوری مانند کره از WiBro استفاده میکنه که Wimax هستش ولی نه بصورت ثابت بلکه موبایل وایمکس!
برای کامل شدن بحث میتونیم بررسی کنیم که باید از چه راهکاری استفاده کنیم؟ آیا این راهکار در سطح وسیع عملی هستش؟ و آیا این روش در آینده در مقابل روش هایی مانند 4G و LTE حرفی برای گفتن داره یا نه؟
از همه دوستان و اساتید محترم هم درخواست شرکت در بحث رو دارم.