استاندارد IEEE گروه 802.11 :
استاندارد 802.11 براي WLAN تنها به دو لايه فيزيكي و دسترسي چندگانه پرداخته است . در اولين نسخه اين استاندارد كه در سال 97 داده شد ، سه روش مختلف براي لايه فيزيكي ارائه شده است[1] . اين سه روش شامل ، دو روش راديوئي طيف گسترده ، كه به روش دنباله مستقيم[ (DS) وپرش فركانسي (FH) تقسيم مي شود و همچنين روش نوري بصورت Diffused Infrared است . در هر سه روش، داده ها با نرخ 1,2 Mbit/Sec بايد قابل ارسال باشند . لازم به ذكر است كه دو روش راديوئي DS و FH ارسال در باند فركانس ISM در فركانس مركزي 2.4 GHz انجام مي شود.
در سال 99 ، دو ضميمه به اين استاندارد اضافه شد كه در آنها دو پيشنهاد جديد براي لايه فيزيكي ارائه شده بود تا به نرخهاي داده بالاتري دست يابد . در ضميمه 802.11a روش مدولاسيونOFDM در باند فركانسي 5 GHz كه مطابق قوانين
است، ارائه شده است [3]. با اين روش مدولاسيون نرخ ارسال داده از 6 Mbit/Sec تا 54 Mbit/Sec قابل تغيير است. در ضميمه دوم (802.11 b) در باند2.4 GHZ از همان روش طيف گسترده DS استفاده مي كند و فقط با بكارگيري كد هاي Complementary توانسته است كه تعداد بيت بيشتري در هر دنباله طيف گسترده بفرستد و قابليت ارسال 5.5 Mbit/Sec و 11 Mbit/Sec را نيز با روش DS دارد[2] .
بطور خلاصه مدولاسيون، نرخ داده و باند فركانسي استاندارد 802.11 در جدول 1 توضيح داده شده است .
جدول 1 مقايسه استانداردهاي IEEE
Bit Rate(Mbps)
Frequency Band
Modulation
Standard
1-2
2-4 GHz
2-4 GHz
Baseband
DS
FH
Infrared
802.11
6-54
5 GHz**
OFDM
802.11 a
1-2-5.5-11
2.4 GHz
DS ( CCK)*
802.11 b
* CCK : Complememtry Code Keying
** UNII باند: ( 5.15-5.35 و 5.725-5.825 ) GHz
در مورد لايه دسترسي چندگانه، همه روش هاي بالا داراي يك استاندارد هستند كه در دو ساختار Infrastructure و Ad hoc كار مي كنند و قابليت ارسال داده را بصورت غير همزمان به روش CSMA/CA دارند . در بخش سوم اين گزارش بطور كامل به اين بحث مي پردازيم