مثل آدم فارسی تایپ کنیم!!

[halvaei]

امروز مطلبی به دستم رسید که به درست فارسی نوشتن در دنیای Web می پرداخت . به نظرم رسید که میتواند برای اعضای این انجمن نیز مفید باشد. چون به نوعی خود من هم مخاطب این مطلب بودم.
مثلا در مطالب خودم به جای ISA ایزا , و به جای DHCP ، دی اچ سی پی می نوشتم و تو خود بخوان حدیث ....
نمیدونم در مورد مطالب اینجا نیز صدق می کند یا خیر .
دوستان نظر خودشون رو حتما بنویسند

مثل آدم فارسی بنویسیم





این*روزها تحلیل*هایِ وبلاگ*نویسانِ مختلف از اوضاعِ وبلاگستان و استدلال*هایشان برایِ به*سامان یا نابه*سامان تصویر کردنِ این*شهرِ مجازی زیاد منتشر و [خوش*بختانه] با توجهِ درخوری هم روبه*رو می*شود. این*مورد را بیان کردم تا بگویم که*این مطلب ربطی به*تحلیلِ اوضاعِ وبلاگستان ندارد؛ هرچند که*مرتبط ساختنش هم کارِ سختی نیست!
راستش را بخواهید، بعد از خواندنِ چند مطلب از عزیزانِ وبلاگ*نویس -که می*توان مطالبِ مذکور را از لحاظِ ادبی، در شمارِ مزخرف*ترین مطالبِ بشری جای داد- تصمیم به*نوشتنِ این*مطلب کردم. در این*مطلب چند نکته را که*از نظرِ من از مهم*ترین نکات برایِ نوشتنِ به*زبانِ فارسی هستند، بیان می*کنم؛ لهذا اگر خود وبلاگ*نویس هستید و فکر می*کنید به*خوبی فارسی می*نویسید، نیازی به*خواندنِ این*نوشته ندارید، هر چند مرورِ آن قواعد هم چندان بی*فایده نیست!


۱- با خودتان مشخص کنید که می*خواهید «گفتاری» بنویسید یا «نوشتاری»!
من - به*عنوانِ یک خواننده- طرزِ خواندن و زاویه*یِ دیدِ خود را هنگامی که به*یکی از دو شیوه*یِ نگارشیِ فوق می*رسم، تغییر می*دهم. موردِ «گفتاری» بیشتر به*دردِ مطالبِ غیرِجدی می*خورد و من از یک نوشته به*شیوه*یِ گفتار، انتظارِ به*چالش* کشیده*شدن یا برخورد با مفاهیم عمیق و تحلیلاتِ بدیع را ندارم؛ امّا حکایتِ شیوه*یِ «نوشتاری» چیزِ دیگری*ست. در شیوه*یِ نوشتاری شما باید بی*خیالیِ متعلّقِ به*شیوه*یِ «گفتاری» را کنار بگذارید، این*نوشته*ها معمولاً جدی هستند و می*خواهند مفهومی را منتقل کنند. قبل از این*که بخواهید مطلبی را بنویسید، باید با خود قرار بگذارید که تمایل به*نوشتن کدام شیوه را دارید؟ باید فقط یکی از آن دوتا را انتخاب کنید و آن*مطلب را بنویسید؛ مطمئن باشید که آمدنِ یک عدد «رو» به*جایِ «را» در یک*جمله*یِ فوقِ ادبی، تنها تمسخرِ مخاطب را به*دنبال خواهد داشت. توصیه*یِ من این*است که*یکی از این*شیوه را انتخاب کنید و تمامِ مطالبتان را با همان شیوه بنویسید تا که*هم تمرین کرده*باشید و هم از سرگیجه*یِ احتمالیِ خوانندگانِ مبارک جلو*گیری.
ضمناً بهتر است از هرشیوه مطابقِ کاربردِ* معمولِ آن استفاده کنید، وگرنه تشریحِ «تاریخ*چه*یِ همراهیِ کمال و وجود در فلسفه و نظرِ حضرتِ کانت در این*باره» را اگر به*صورتِ گفتاری انجام دهید و درعوض قرارِ ملاقاتِ عاشقانه***یِ خود را به*صورتِ نوشتاری بنویسید، هیچ*اشکالی ندارد! امّا بهتر است همیشه شیوه*یِ نوشتاری اتخاذ کنید و تنها «نقل*قول»ها را درصورتِ لزوم، گفتاری بنویسید. یک*نکته*یِ دیگر هم در این*زمینه باید اضافه کنم و آن این*هست که*شیوه*یِ نوشتاریِ خود را می*توانید بسیار دورتر از شیوه*یِ گفتاری انتخاب نکنید، یا هم آن*را تا مرحله*یِ باستانی به*عقب ببرید؛ همه*چیز بستگی به*روحیّاتِ شما و نوعِ مطلبتان دارد.

۲- انتخابِ دایره*یِ لغویِ صحیح:
اگر شیوه*یِ خود را «نوشتاری» انتخاب کرده*باشید و من هم فرض می*کنم که کرده*اید، به*این قدم می*رسید. به*نظرِ من این*قدم، مهم*ترین قدم است. شما باید لغاتِ مناسبِ نوشته*یِ خود را انتخاب کنید و آن*ها را در نوشته*یِ خود به*کار ببرید امّا همه*چیز بستگی به*نوشته*یِ شما دارد. شما باید درنظر بگیرید که* به*کاربردنِ «استنطاق» مناسب*تر است یا «بازجویی»، به*کار بردنِ «استفسار» بهتر است یا «تفسیر کردن» و قس*علی*هذا. بهتر است به*مسئله*یِ لغاتِ خارجی هم اشاره کنم. اگر در مطلبِ خود از جمله*هایی مثلِ:« بچه*ها رفتند Paper دادند به*استاد.» یا « .. بعد از ده سال نمی*تونی afford کنی.» استفاده می*کنید، بهتر است با خودتان دوباره فکر کنید که می*خواهید اصلاً «فارسی» بنویسید یا «انگلیسی»؟! این «فارگلیسی»نوشتن هر دو زبان را به*گند می*کشد. قبول دارم که*هدفِ زبان ارتباط برقرار کردن است و تازه از طرف*دارانِ جدیِ «جهانِ تک*زبانی» هم هستم؛ امّا این فارگلیسی هیچ*کدامشان نیست و بیشتر شبیهِ زبانِ میمون*ها در برابرِ انسان*هاست، مثل این*است که* بازیکنِ خطِ حمله*یِ فوتبال، توپ را به*دستش بگیرد و با مشت و لگد به*جانِ دروازه*بان بی*افتد و بعداً توپ را در دروازه*یِ خودی بندازد،* بعد بگوید:«خب هدفِ فوتبال مگر گل*زدن نیست؟»
یکی از نکاتِ دیگری که*باید این*وسط بیان کنم، مسئله*یِ زبانِ عربی در فارسی*ست. اگر در زبانِ فارسی بالا و پایین بروید - علاوه*بر ماست و دوغ!- زبانِ عربی را مشاهده می*کنید. لغاتِ این*زبان - که چون زالو، خونِ من و امثالِ مرا در دبیرستان نوشیده*است! - در فارسی به*شدّت مشاهده می*شود. شاید اگر دو قرن سکوتی در کار نبود، این طرزِ سخن*گفتن را «عربارسی (عربی + پارسی)» می*خواندند و مثلِ «فارگلیسی» پدرش را در می*آوردند! امّا این*طور نشد و امروزه در زبانِ فارسی، لغاتِ عربی فراوان است. استفاده*یِ از آن*ها - همان*طور که بنده به*شدّت استعمالشان می*کنم!- اشکالی ندارد و فکر می*کنم افرادی که این*لغات را با واژه*یِ عجیب عوض و از آن*ها استفاده می*کنند یا با زامبی*سازیِ لغاتِ باستانی، به*قولِ خود «پارسیِ پاک» و سره سخن می*گویند، دچارِ بی*کاریِ مفرط هستند؛ در عوض بهتر است علمِ خود را بچسبید تا انتقالِ یک*سویه*یِ علم - و متعاقباً لغات - متوقف شود! از بحث دور شدیم، بگذریم ...

۳- املایِ صحیحِ کلمات:
قدمِ بعدی برایِ فارسی*نویسی بعد از انتخابِ لغاتِ صحیح، اطمینان یافتن از درستیِ املایِ آن*هاست. این*قدم را باید به*خوبی بردارید.همیشه از صحیح*بودنِ املایِ لغاتِ خود مطمئن باشید. مثلاً همیشه بدانید که«توجیه» با «هـ» است نه*با «ح»! «مثلاً» را «مثلن» یا «مصلا» ننویسید. برایِ اطمینان یافتن از صحیح بودنِ املا می*توانید به لغت*نامه*یِ دهخدا مراجعه کنید. علاوه براین، باید حواستان به*لغاتِ دخیل در زبانِ فارسی هم باشد. مثلاً شما مجاز هستید برایِ اوّل تشدید بگذارید، امّا برایِ دوم و سوم خیر؛ شما مجاز هستید که*بگویید «اوّلاً» و «ثانیاً» و «ثالثاً»، امّا مجاز به*استفاده از «دوماً» و «سوماً» نیستید و امثالهم. مطمئناً همه*یِ شما این*نکات را می*دانید و با دقتِ بیشتر می*توانید آن*ها را رعایت کنید.

۴-به*کار گرفتنِ نیم*فاصله:
در زبانِ انگلیسی تنها عاملِ جدا*سازیِ لغاتِ وابسته در یک*جمله، فاصله است. مثلاً در "an apple" تنها یک فاصله*یِ کامل میانِ "an" و "apple" وجود دارد، امّا در فارسی عاملِ دیگری هم وجود دارد به*نامِ «نیم*فاصله»(۱) که همه*یِ ما آن*را در نگارشِ خود رعایت می*کنیم، امّا هنگامِ تایپ*کردن، کمتر این اتفاق می*افتد. مثلاً به*جمله*یِ زیر - در دو حالت، با رعایتِ نیم*فاصله و بدونِ آن- توجه کنید:

• روز پنج شنبه، کتاب ها و برگه های دانش آموزان و مقاله ی معلمشان را به مدرسه باز خواهم گرداند.
• روز پنج*شنبه، کتاب*ها و برگه*های دانش*آموزان و مقاله*ی معلمشان را به*مدرسه باز خواهم گرداند.

تفاوت را احساس می*کنید؟ نیم*فاصله در مواردِ متعددی به*کار می*رود، مثلاً در میانِ کلماتِ مرکب، برایِ چسباندنِ اجزایِ افعال یا افعالِ مرکب به*هم، چسباندنِ حروفِ اضافه به*کلمه*یِ بعد از خود، چسباندنِ «ی» به*کلماتِ مختوم به«هـ» و الخ. قاعدتاً نیم*فاصله باید با Shift + Space اجرا شود. امّا در ویندوز به*علّتِ استاندارد نبودنِ صفحه*کلیدش، نیم*فاصله ممکن است با Ctrl+Shift+2 یا Alt+0157 اجرا شود. شما می*توانید با نرم*افزارِ Tray Layout، کلیدهایِ نیم*فاصله را در ویندوز تصحیح کنید. البته با این*کار هنوز هم صفحه*کلیدتان استاندارد نمی*شود. صفحه*کلیدِ استانداردِ فارسی - که*متأسفانه در ویندوز استفاده نمی*شود، امّا در توزیع*هایِ گنو/لینوکس استفاده می شود - به*این صورت است:

همان*طور که*مشاهده می*کنید، مکان*هایِ «پ» و «ئ» و «أ» و کلاً همه*شان نسبت به*ویندوز بهبود یافته*اند. شاید در ابتدا، چنین صفحه*کلیدی گیج*کننده به*نظر برسد، امّا چند ساعت بعد حتماً با آن لذّت خواهید برد. پس از اجرایِ این*صفحه کلید، دیگر «ي» و «ك» عربی را در متون*ِ خود نخواهید دید، می*توانید با تعویضِ زبان، نحوه*یِ نگارشِ اعداد را هم عوض کنید و الخ. روشِ پیاده*سازیِ این*صفحه*کلید در ویندوز را به*نقل از ویکی*پدیا (+) در این*جا می*آورم:

1. صفحه*کلید استاندارد فارسی را از این*جا(+) دریافت کنید و زیپش را باز کنید و محتویاتش را جایی ذخیره کنید. به*محل ذخیره بروید و روی setup.exe دوکلیک کنید.
2. باید سیستم*عامل را برای پشتیبانی کامل از زبان*های شرقی آماده کنید. دکمهٔ Start (معمولا در گوشه*ی چپ در پایین صفحه*ی نمایش) را فشار دهید. فهرستی باز می*شود، گزینه*ی Control Panel را انتخاب کنید.
3. پنجره*ی جدیدی باز می*شود که بنا به*ترجیحات قبلی چیدمان مختلفی خواهد داشت. به دنبال نماد Date, Time, Language, and Regional Options بگردید و با دوبار کلیک آن را باز کنید. اگر این نام را پیدا نکردید به*قدم بعدی بروید.
4. نماد Regional and Language Options را پیدا کنید و آن را باز کنید.
5. اگر قادر به نوشتن فارسی نبودید (حتی با صفحه*کلیدی غیراستاندارد)، ستون Languages را فشار دهید. کنار Install files for complex scripts and right-to-left languages (including Thai)‎ ضربدر بزنید. در این مرحله ممکن است به سی*دی سیستم*عامل برای بار گذاری برنامه نیاز باشد که طی پیغامی آن خواسته می*شود و باید سی*دی سیستم*عامل را در رایانه برای ادامه قرار داد. و پس از آن، در بعضی موارد ممکن است سیستم*عامل بخواهد که رایانه را باز آغاز (restart) کند، موافقت کنید و بعد از راه*اندازی دوباره مراحل یک تا سه را دوباره دنبال کنید.
6. در همان ستون Languages دکمه*ی Details... را فشار دهید.
7. اگر وضعیت صفحه*کلیدها مانند تصویر روبه*رو نبود، دکمه*ی Add را فشار دهید. در زیر جملهٔ Input language فهرستی وجود دارد، آن را فشار دهید. انتخاب*های Farsi را مشخص کرده و از آن میان Persian Experimental Standard را انتخاب کرده و OK را فشار دهید. با فشار دادن چندبارهٔ OK باقی پنجره*ها را ببندید. اگر تا این مرحله رایانه را باز آغاز نکرده*اید آن را انجام دهید.
8. بهتر است صفجه*کلید (غیر استاندارد) قبلی را حذف کنید. اگر نغییر در صفحه*کلید را پس از گذارندان تمامی این مراحل نمی*توانید ببینید، کافی است باز آغاز (restart) کنید.

۵- نشانه*گذاریِ صحیح:
به*کاربردنِ نشانه*هایِ «،» و «؛» و «.» و «؟» و «!» برایِ تسهیل در انتقالِ مفاهیم، الزامی هستند. نشانه*یِ «،» زمانی استفاده می*شود که در یک*جمله نیازی به*مکث وجود داشته*باشد یا توضیحی - خواه یک*اسم و خواه یک*جمله - بیاید و امثالهم. نشانه*یِ «؛» بینِ دو جمله می*آید که*در نگاهِ اوّل به*هم مرتبط نیستند، امّا وقتی با هم خوانده*شوند، از لحاظِ معنایی به*هم ارتباط پیدا می*کنند. کاربردِ بقیه*شان هم که*مشخص است!! به*خاطر داشته*باشید که قبل از هر یک ازین نشانه*ها، نباید هیچ*فاصله*ای وجود داشته*باشد، امّا بعد از آن باید یک*فاصله*یِ کامل بیاید. ضمناً اصلِ «لاتسرفو» در این*جا هم پیاده می*شود که*اگر نشود، با کلّه به*جهنمی از آشوبِ ادبی پرتاب می*شوید که*تمامیِ این*نشانه*ها بی*فایده می*گردند!
در وبلاگ*ها نوعِ دیگری از نشانه*گذاری نیز مطرح می*گردد: شکلک*ها! به*شخصه استفاده از ([ نیش*خند]) را نسبت به ( ) در متن - و نه در قسمتِ نظرات- ترجیح می*دهم، امّا باز هم همه*چیز بستگی به*خودتان دارد. البته باز هم اسراف نکنید! مثلاً ( ))))))) ) یعنی چه؟! (۲) به*قولِ نون*وا «نشان از هرز بودن دکمه پرانتز کیبوردشان دارد»!(+)

۶- کمی ادبی*تر:
هنگامِ نوشتن به*کلاهِ (!) الف «آ»، «أ» در لغاتی مثلِ متأسفانه، «ً» در لغاتی مثلِ فعلاً و امثالهم بیشتر توجه شود. هرگز از «ي» و «ك»یِ عربی استفاده نشود، هرچند که*تفاوتِ چندانی با نوعِ فارسی*شان ندارند.

---
نکته: حتماً بعد از نوشتنِ مطلبی، چند بار آن*را بخوانید و مطمئن باشید که شکافی خواهید یافت که*نیاز به*ویرایش دارد!
---
توضیحات:
(۱): البته نیم*فاصله لغتِ صحیحی نیست و صحیحش «فاصله*یِ صفر» یا ZWNJ می*باشد.
(۲): در این*مورد، من [قهقهه*یِ مستانه و چه*بسا شیطانی] را ترجیح می*دهم!

***
منبع

---

موضوعات مشابه:

• مشکل با اسکایپ
• عدم تایپ فارسی درگوگل ویاهو . کمک

---

[M-r-r]

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش، بازجوید روزگار وصل خویش؛
امیدوارم در خصوص زبان فارسی نیز صادق باشه و این زبان، زنده و ناب حضور داشته باشه

پ.ن. : البته عنوان بهتری هم میشد برای تاپیک در نظر گرفت...

[ghobar]

مثل آدم فارسی تایپ کنیم!!

مهم نوشتن نیست مهم طرز استفاده از زبان هست .

[halvaei]

مهم نوشتن نیست مهم طرز استفاده از زبان هست .

ببین این تیتری بود که خود نویسنده به مطلب داده بود. شاید در نگاه اول خیلی تیتر مناسبی به نظر نرسد .اما بیشتر از کنایه استفاده کرده است. من هم خواستم مطلب را با ذکر منبع و بدون تغییر برای دوستان بگذارم

[ghobar]

ببین این تیتری بود که خود نویسنده به مطلب داده بود. شاید در نگاه اول خیلی تیتر مناسبی به نظر نرسد .اما بیشتر از کنایه استفاده کرده است. من هم خواستم مطلب را با ذکر منبع و بدون تغییر برای دوستان بگذارم

دوست عزیز منظور من گلایه از شما و یا از نویسنده نبود
به هر حال تشکر از زحمتی که کشیدی .

[wawinfo]

خیلی زحمت کشیدی و واقعا مورد نیاز همه هستش، ولی یه سوال، من چرا این همه ستاره(*) توی متن شما میبینم؟