برای دوستانی که علاقه به یادگیری مفاهیم در طراحی شبکه های کامپیوتری دارند بد نمیدونم که مختصری از افزونگی در لایه سه بدونند.

واضح هست که طراحی سلسله مراتبی و سه لایه شبکه های کامپیوتری این روزها چندان چنگی به دل نمی زند . در واقع این روزها شبکه به Block و Zone های متعددی تقسیم می شود. حالا دیگه این طور نیست که تجهیزات Distribution فقط در لایه میانی قرار گیرند و تعداد اونها به دو یا سه عدد محدود بشه . مدلی که این روزها خیلی بیشتر داره ازش استفاده میشه به مدل پیمانه ای معروف هست . هر دسته از تجهیزات با در نظر گرفتن ریسک ها، حساسیت و در مجموع Task های محوله در ماژول خود قرار می گیرند . هر ماژول لایه Access و Distribution خود را دارد . لایه Core در مرکز قرار دارد و لایه Edge نیز همانطور که از اسمش مشخص است از لایه Core که در طراحی سه لایه قدیمی در لایه بالا (Core) دیده می شد حالا از سایرین جدا شده.

مفهومی گه چه در Core Zone و هم در Zone های دیگه همیشه ذهن مدیران حوزه زیرساخت رو مشغول می کنه مقابله با Single Point of Failure هست . این مشخص در Server Farm Zone هم خیلی جدی باید بررسی بشه. تجهیزات شرکت Cisco از مکانیسم ها و پروتکل های لایه سومی برای به حداقل رساندن Down Time و از کار افتادگی تجهیزات پشتیبانی می کنند . سه پروتکل برای ایجاد افزونگی در لایه سوم داریم:

1. HSRP
-این پروتکل در انحصار شرکت سیسکو قرار داره . بین دو دیوایس برقرار میشه . مکانیسم عملکرد آن Active-Standy است . یعنی در یک لحظه تنها یکی از دو Device در حال فعالیت و سرویس دهی است. به طور پیش فرض هر 3 ثانیه Hello بین تجهیزات رد و بدل می شود و Dead interval برابر 10 ثانیه است . به مجرد سر رسیدن Dead time دیوایسی که در حالت Standby قرار داره Active میشه . میشه مقدار Timer رو هم برای Hello و هم برای Interval به کسری از ثانیه تغییر داد ! خاطرامان باشد که مقادیر TImerبا روی هر دو دیواس وارد شود. HSRP از Tracking پشتیبانی می کند . به این معنی که می تواند برای مثال در هنگام انجام عملیات وضعیت پورتی را بررسی کند . اگر آن پورت(مثلا اینترفیسی که به اینترنت اتصال دارد) از کار بایستد می تواند وضعیت Standby پیدا کند!

Preemption در این پروتکل به طور پیش فرض غیر فعال است! یعنی باز پس گیری قدرت در صورت بازگشتن دیوایسی که از حالت Active به Standby رفته ممکن نیست. البته می شود این پارامتر را Enable کرد ..
آنکه کدام Device به عنوان Active انتخاب شود را پارامتری تحت عنوان Priority مشخص می کند . در صورت برابری این پارامتر IP بالاتر تعیین کننده است.

2. VRRP
به دیوایس فعال Master و غیر فعال را Backup می نامد . Hello هر یک ثانیه و Dead حدود 3 ثانیه .
پروتکل استاندری است که Active-Standby کار می کند اما Tracking را پشتیبانی نمی کند . Virtual IP می تواند برابر IP یکی از دیوایس ها باشد! Preemption پیش فرض فعال است . Timer تنها روی Master ست می شود و او این مقدار را به گوش Backup می رساند.

3. GLBP
پروتکل Active-Active مختص به سیسکو . اینجا Tracking معنی نداره! بیش از دو دیوایس می توانند وارد کار شوند. روش تقسیم ترافیک بر اساس دو الگوریتم نوبت گردشی(RR) یا Host Dependent یا مبتنی بر وزن ( سهم مشخصی به هر دیوایس بر مبنای درصد) انجام میشه .
روتری که اولویت بالاتری داره AVG و باقی AVF نام دارند. تنها AVG جواب ARP سایر تجهیزات لایه اکسس را می دهد و هر بار در جواب بسته مکانیسم تقسیم بار Mac یکی از اعضای گروه را بر می گرداند .


در صورت امکان کانفیگ مختصری در قالب سناریو ساده خواهم گفت . توقع میره دوستان با شناخت این مفاهیم به طور کلی در این مطلب به سراغ آنها بروند و به طور کامل مطالعه کنند . روش پیاده سازی هر سه بسیار شبکه هم هست با یکی دو فرقی بسیار جزئی .


به خاطر بسپارید که شاید هزینه طراحی شما بالا بره ولی افزونگی در لایه Distribution هر Zone و خود Core Zone بسیار مهمه .

پ.ن: مبحث Stack نیز مطالعه شود.

سوالی بود در خدمتم.



موضوعات مشابه: