به نقل از هفتهنامه نیوزویك , هدف نهایی محاسبات شبكه نوری ایجاد یك شبكه واحد در سراسر جهان است, به طوریكه ارتباط میان اجزای شبكه به حدی سریع و منسجم باشد كه به صورت یك كامیپوتر واحد عمل كنند. هنوز بیشتر اوقات از این شعار به عنوان ابزاری برای توصیف پیشرفتهایی استفاده میشود كه به شركتها اجازه میدهد از طریق كامپیوتر در ساعات بیكاری با آرامش بیشتری به مدیریت حجم بالای كار خود بپردازند.
در كنفرانس محاسبات كامپیوتر در فیزیك كوانتم كه اواخر سپتامبر در شهر اینتر لاكان سوئیس برگزار شد, فیزیكدانان و مهندسان به بررسی طرح جدید شبكهای محاسباتی پرداختند كه حاصل آن ایجاد یك سیستم كاملا منحصر به فرد است.
چیزی كه میل فیزیكدانان به افزایش توان محاسباتی را برمیانگیزد سیل دادههایی است كه از LHC ها (LARGE HARDON COLLIDER), نسل آینده دستگاههای خرد كننده ذرات, بیرون میریزد.
این LHC ها در سال 2007 در آزمایشگاه فیزیك ذرات اروپا CERN, كه در نزدیكی ژنو واقع شده است, فعالیت خود را آغاز خواهد كرد. این دستگاهها در سال 15 پتابایت(میلیونها میلیارد بایت) یا معادل سه میلیون DVD داده تولید میكنند.
فیزیكدانان این دادهها را ذخیره كرده و به مدت حداقل دو دهه به غربال این دادهها میپردازند تا شاید برخوردهای نادری را پیدا كنند كه به تولید ذرات جدید منجر شده است.
برای درك بهتر موقعیت LHC لازم به ذكر است كه براساس تخمینها سالیانه حدود چند هزار پتابایت اطلاعات بر روی كره زمین تولید میشود وLHC حدود یك درصد كل دادهها را تولید میكند و حدود 100 هزار كامپیوتر از نوع پیشرفتهترین PC های امروزی بههمراه تجهیزات جانبی نظیر دیسكها و نوارهای ذخیره اطلاعات و امكانات شبكهای پرسرعت نیاز است تا همه این دادهها را توسط پشتیبانی و نگهداری شبکه تحلیل كند.
طبق این گزارش, طرح ایجاد یك سیستم كامپیوتری توزیع شده كه از عهده این سیل دادهها برآید, از قبل نیز مطرح شده و در كل عملی است. اگر قرار باشد دادهها بر روی یك سایت متمركز شود حمایت مالی و تامین توان محاسباتی لازم و ظرفیت مورد نیاز برای ذخیره دادهها دشوار خواهد بود.
از طرف دیگر اگر محاسبات كامپیوتری بین صدها موسسه در سراسر جهان كه در زمینه LHC فعال هستند, توزیع شود هر موسسه, میتواند با كمك گرفتن از منابع مالی ملی یا منطقهای, هزینه مورد نیاز را تهیه كند و فشار مالی موجود بر كل سیستم را كاهش دهد.
گفتنی است, شبكه محاسباتی LHC یا LCG یك سال پیش ارایه خدمات پایه به فیزیكدانان را در شرایطی آغاز كرد كه تنها 12 مركز در این زمینه فعالیت میكردند.
در ابتدا مدیریت و كنترل این شبكه محاسباتی دشوار بود ؛ چرا كه ״واسطه افزار״ نرمافزاری كه عرضه و تقاضای منابع موجود در شبكه را كنترل میكرد و نیز جنبههای امنیتی و دیگر جزییات و مسایل ناشی از پشتیبانی و نگهداری شبکه توزیع شده از طریق شبكههای كابلی از مراكز دانشگاهی مختلف به هم مرتبط میشد , سیستم ارتباطی چندان پیشرفته و كامل نبود ؛ اما پروژه LCG در مدت زمان اندكی دشوارترین مسایل را نیز حل كرده است.
به گزارش ایلنا, همچنین, درحال حاضر 80 مركز محاسباتی در 25 كشور در زمینه این پروژه همكاری میكنند و در مجموع 7 هزار كامپیوتر در این مراكز درگیر پردازش و تحلیل دادهها هستند كه این میزان به مراتب كمتر از نیاز LHC است.
لیس رابرتسون, مدیر پروژهLCG, میگوید: از آنجایی كه هنوز سه سال تا آماده شدن دستگاه ایجاد برخورد بین ذرات مانده است, میتوان امیدوار بود كه تعداد این مراكز گسترش یابد و تا حد زیادی نیاز LHC تامین شود.
در اینترلاكان, فیزیكدانان اعلام كردهاند: اخیرا چالشهای نهچندان موفقی را بین دادهها ایجاد كردهاند, بهعنوان مثال, طی یكی از این چالشها از شبكه برای پردازش دادههای LHC تحریك شده, استفاده شد؛ اما تنها به میزان یك چهارم چیزی كه فیزیكدانان از دستگاه ایجاد برخورد بین ذرات انتظار داشتند, برآورده شد.
در حال حاضر LCG به عنوان بزرگترین و جهانیترین شبكه كامپیوتر شناخته شدهاست ؛ البته بدیهی است كه این تنها شبكه موجود نیست.
این گزارش حاكی است, حدود شش سال پیش سازمان مطالعات فضایی آمریكا״ ناسا״ یك شبكه توان اطلاعاتی را راهاندازی كرد و به دنبال این شبكه دهها شبكه دیگر نیز در زمینههای مختلف از ایجاد زلزله گرفته تا شیمی كوانتوم راهاندازی شد.
فیزیكدانان ذرات نیز از شبكههای محاسباتی تهیه شده توسط شركت نورد و گرید, واقع در اسكاندیناوی و گرید 3 , یك كنسرسیوم واقع در ایالات متحده, كمك میگیرند.
به گفته رابرتسون, نورد و گرید و گرید 3, با سیستم LCG در ارتباط مستقیم هستند , با این حال همگرایی در راستای استانداردهای مشترك یك واسطه افزار در دنیای آكادمیك, از روند كندی برخوردار است و تا تحقق یك شبكه واحد به آن شكلی كه بسیاری از كاربران تصور میكنند, زمان زیادی مانده است.
برخلاف تصورات موجود, همه مشكلات به كمك این مجموعه مراكز توزیع شده كه زیربنای شبكه را تشكیل میدهند, به آسانی قابل حل نیستند.
به عبارت دیگر, این مراكز همیشه بهترین راهحل را ارایه نمیدهند. ابركامپیوترهای واقعی به دلیل بعضی مسایل علمی نظیر پیشبینی وضع هوا كه لازمه آن ارتباط پیوسته تعداد زیادی پردازشگر است, قابل جایگزینی و تعویض نیستند.
از طرف دیگر, جستجو به دنبال توان كامپیوتر اضافی در بین كامپیوترهای شخصی متصل به اینترنت, به روش موثری برای حل مسایل پیچیده مبدل شده است, این مسایل پیچیده را میتوان بین تعداد زیادی كامپیوترهای شخصی كوچك و مستقل تقسیم كرد. SET@HOME كه یك ذخیرهساز پرده است و اولین و معروفترین این برنامهها است, در اوقات بیكاری سیگنالهای رادیویی راتجزیه و تحلیل میكند و به دنبال پیامهایی از سوی عالم بیگانه میشود.
درحال حاضر SET@HOME همچنان بزرگترین این پروژهها است؛ اگرچه یك سكوی چند منظوره جدید به اسم BOINC برای برخورد با مسایل گوناگونتر راهاندازی شده است.
با این وجود, دست اندركاران این صنعت همچنان مشتاقانه تلاش میكنند LCG را توسعه دهند؛ به عنوان مثال, شركتهای HEWLETT-PACKARD ،IBM ، INTEL ، ORACLE و INTRASYS NETWORKS, كه یك شركت شبكهای اختصاصی است و در ماساچوست قراردارد, با آزمایشگاه CERN, یك آزمایشگاه باز ایجاد كردهاند تا پیشرفتهترین سخت افزارها و نرم افزارهای خود را بر روی سیستم LCG بهكار گیرند.
شركت مذكور این كار را بهخاطر اهداف بشر دوستانه انجام نمیدهد ؛ بلكه اتفاقات موجود در این سیستم را تحت نظر دارد تا شاید روزی بتواند یك فرصت تجاری كارآمد برای خود ایجاد كند.
ممكن است, افراد اهل شك از خود بپرسند كه چرا شركتهای خصوصی همانند فیزیكدانان ذرات, صنایع محاسباتی خود را در اختیار یكدیگر قرار میدهند ؛ زیرا خطرات امنیتی ناشی از این همكاری میتواند جبرانناپذیر باشد و مزایای اقتصادی آن نیز به نوعی نامعلوم است. گفتنی است, این شكاندیشان نباید فراموش كنند كه 12 سال پیش در كنفرانس اینترلاكان یك مهندس جوان CERN به اسم تیم برنرلی, تیشرتهایی را پخش كرد كه بر روی آن عنوان شبكه جهانی تبلیغ شده بود.آن زمان این شبكه جهانی یا همانWWW, یك ابزار شبكهای جدید و نسبتا مبهم بود كه ارزش اقتصادی آن نامشخص بود ؛ اما امروزه همین شبكه جهانی به یك محور اقتصادی عمده مبدل شده است, پس بدون شك روزی خواهد رسید كه شبكه واحد جهانی نیز به یك پدیده عادی مبدل شود.و در کنار آن شاهد رشد پشتیبانی و نگهداری شبکه نیز جهت پایدار بودن این سیستم هستیم.تا کنون مباحث مختلفی در زمینه زیرساختهای مورد نیاز برای پیادهسازی، گسترش و بکارگیری مباحث تجارت الکترونیکی مطرح شده که تمامی آنها به نحوی حول محورهای مخابراتی و ارتباطی استوار بوده است؛ موضوعی که شاید مهمترین فاکتور در بحث تجارت الکترونیک و سایر مباحث موسوم به زندگی الکترونیک باشد ، ولی در این میان، موارد دیگری هم وجود دارد که توجه نکردن به آنها باعث بلا استفاده شدن این زیرساختها خواهد شد؛ به عبارت سادهتر باید گفت که زیرساختهای مخابراتی یکی از شروط لازم برای پیاده سازی تجارت الکترونیک است ولی مطمئنا کافی نیست.
در این مقاله سعی داریم به اختصار به یکی دیگر از نیازهای مباحث تجارت و بانکداری الکترونیک یعنی موضوع شبکههای کامپیوتری و به صورت خاصتر شبکههای LAN، WAN، اینترانتها و اکسترانتها اشاره کنیم.
تعریف LAN و WAN
LAN : شبکههای محلی؛ نوعی از شبکههای ارتباطی که دستگاه های متعددی را به یکدیگر متصل می کند و امکان تبادل اطلاعات را بین این دستگاهها ایجاد میکند
WAN: شبکههای
" بحث شبکههای کامپیوتری همانند زیرساختهای مخابراتی یکی از شروط اولیه برای ورود به دنیای دیجیتال است و مختص به مباحث تجارت و بانکداری الکترونیک نیست، ... "
گسترده؛ که یک ناحیه بزرگ جغرافیایی را پوشش می دهند
تفاوت LAN و WAN
محدوده شبکه های LAN معمولا کوچک است و به طور معمول یک ساختمان یا مجموعه ای از ساختمان ها را در بر می گیرد که این تفاوت در محدوده جغرافیایی باعث دستیابی به راه حل های تکنیکی متفاوتی می شود.
از طرفی مالک شبکه LAN همان سازمانی است که مالک دستگاههای متصل به آن است، در صورتی که برای WANها این مورد کمتر اتفاق می افتد. بعلاوه سرعت انتقال دادههای داخلی در LAN ها به میزان قابل توجهی بیش از WANها است. (پر استفاده ترین شبکههای محلی LANهای ایترنت با سرعت انتقال ۱۰Mbps و ۱۰۰Mbps هستند که مبتنی بر استاندارد IEEE ۸۰۲.۳ میباشند)
البته پر واضح است که بحث شبکههای کامپیوتری نیز همانند زیرساختهای مخابراتی یکی از شروط اولیه برای ورود به دنیای دیجیتال است و مختص به مباحث تجارت و بانکداری الکترونیک نیست، با این حال میتوان گفت که پیدایش واژه تجارت الکترونیک به واسطه پیشرفت اینترنت و شکلگیری وب بوده است.
چگونگی شکلگیری شبکهها
شکلگیری شبکه اینترنت در ابتدا با هدف ایجاد شبکهای بود که تمرکز موجود در کامپیوترهای عضو پیمان ناتو را از بین ببرد تا در صورت حمله احتمالی شوروی سابق به این مرکز، دیگر پایگاهها به کار خود ادامه دهند.
بعدها در سال ۱۹۶۹ چهار دانشگاه ایالت متحده به این شبکه پیوستند و به تدریج اینترنت وارد اولین مرحله کاربردی خود یعنی مباحث نظامی شد. پس از آن دانشگاهیان به این نتیجه رسیدند که می توانند از اینترنت برای رسیدن به اهداف آکادمیک
" شکلگیری شبکه اینترنت در ابتدا با هدف ایجاد شبکهای بود که تمرکز موجود در کامپیوترهای عضو پیمان ناتو را از بین ببرد تا در صورت حمله احتمالی شوروی سابق به این مرکز، دیگر پایگاهها به کار خود ادامه دهند... "
خود بهره بگیرند.
با آمدن وب، تقریبا تمامی ویژگی های دوره آکادمیک بجز پست الکترونیک منسوخ شد. از طرف دیگر با توجه به اینکه کار کردن با وب نیاز به دانش کامپیوتری چندانی نداشت، اینترنت به تدریج همه گیر شد و سازمان ها، شرکت ها و صنایع را نیز برآن داشت که برای کسب و کار، به این ابزارنگاه ویژهای داشته باشند. به این ترتیب با گسترش شبکههای جدید، پروتکلها و نرم افزارهای کاربردی، تجارت الکترونیک هم شکل گرفت.
تجارت بدون کاغذ
پیش از شکل گیری اینترنت، شرکتهای تجاری، اطلاعات خود را به صورت الکترونیکی و از طریق خطوط تلفن اختصاصی انتقال می دادند که از آن تحت عنوان EDI (Electronic Data Interchange) یاد می شود.
واژه EDI غالبا به منظور جابجایی الکترونیک اسناد تجاری مرسوم مثل چک ها، فاکتورها و . . . استفاده می شود و منظور از آن همان تجارت بدون کاغذ است.EDI را به صورت ساده می توان اینگونه تعریف کرد: "انتقال اطلاعات تجاری سازماندهی شده (کد کالا، قیمت پایه، محل تحویل کالا و . . .) توسط استانداردهای اطلاع رسانی مورد توافق، از یک سیستم کامپیوتری به سیستمی دیگر از طریق تجهیزات الکترونیکی."
به مرور زمان با به کارگیری پروتکلها و زیرساختهای اینترنتی، EDI از یک سیستم ارتباطی معین که بر اساس خطوط ارتباطی بین شرکتهای بزرگ و همچنین یک سری روابط ثابت عمل میکرد، متحول و تبدیل به یک سیستم انعطاف پذیر شد که دامنه آن شرکتهای بسیار بیشتری را دربر می گرفت.
در واقعEDI را می توان اولین نوع تجارت الکترونیک دانست که در کنار آن روشهای دیگری از جمله : استفاده از اینترنت و صفحات وب، بهرهگیری از اینترانتها( شبکههایی که در داخل شرکتها استفاده می شوند و از پروتکل TCP/IP استفاده میکنند) و همچنین اکسترانتها (شبکههای موجود بین شرکتهایی که طرف تجاری هم هستند و برای تبادل اطلاعات از پروتکلهای یکسانی استفاده می کنند) رایج گردید.
شرکت ها از این شبکهها به منظور همکاری با شرکای تجاری خود استفاده میکنند، شبکههایی که ممکن است بسیار بزرگ تر از حد معمول باشند؛ مانند اکسترانت هیتاچی که شامل بیش از ۲۰۰۰ شرکت است و اینترانت شرکت فورد که ۱۲۰ هزار ایستگاه کاری را به هم متصل میکند.
در مجموع باید گفت که شبکههای محلی و شبکههای گسترده اسکلت اصلی بدنه تجارت الکترونیک هستند که سازمانها، شرکتها و تولیدکنندگان مختلف باید در مرحله اول با راهاندازی LAN های داخلی و پس از آن ایجاد ارتباط با سایر مجموعههای مرتبط و ایجاد WAN ، امکان دسترسی کاربران را به سرویسهای خدماتی و پایگاههای اطلاعاتی خود فراهم کنند .
خوشبختانه تا کنون سازمانها و شرکتهای مختلفی، شبکههای داخلی و پایگاههای اطلاعاتی خود را راهاندازی کردهاند که با گسترش نیازهای مخابراتی میتوان به تکمیل زیرساختهای اولیه تجارت الکترونیک در کشور امیدوار بود.
موضوعات مشابه:
- در هنگام لاگین به کامپیوتر اگر اتصال کامپیوتر از شبکه قطع باشد باز هم یوزر می تواند وارد گردد
- استفاده از تنظیمات کامل آیزا از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگه امکان داره ؟؟
- از بین نرفتن نام کامپیوتر در Computers اکتیودایرکتوری بعد از تغییر نام کامپیوتر
- چگونه در ویندوز سرور 2003 ، Active Directory را در یک کامپیوتر و DNS را در کامپیوتر دیگر نصب کرد