بخش اول :
IP Telephony به معنی ارسال مکالمات بر روی یک شبکه مبتنی انتقال دیتا است. تکنولوژی انتقال صوت بر روی بستر IP ، VOIP (Voice-Over-IP) نام دارد. امروزه مکالمات گسترده ای با کمک اینترنت و استفاده ار این تکنولوژی انجام می شود.استفاده از این سیستم مزیت های زیبادی دارد. به طور مثال:
در سیستم تلفن شهری (PSTN)از یک روش switching به نام Circuit Switching استفاده میشود.در این روش برای ارتباط دو نفر یک مدار به شکل دائمی بین این دو برقرار است و پس از قطع ازتباط این مدار از بین می رود. ولی در یک مکاله تلفنی شاید همیشه 50% بیشتر از دیتا ارسالی مفید نباشد چون که اکثرا طرف مقابل در حال گوش کردن است. خوب این دیتای غیر پهنای باند را بیهوده اشغال می کند. البته نرخ مکالمات تلفنی با سیستم مخابرات 64Kbps است. ولی با استفاده از سیستم VOIP یک مدار دائما بین این دو برقرار نیست و تنها بر اساس نیاز دیتا بین طرفین ارسال می شود و بر اساس نیاز دیتا به سمت مقصد Route میشود. علاوه بر این استفاده از سیستم VOIP توانایی های بسیار زیادی را به مکالمات اضافه میکند که خوب الان راجب اون نمیخوام صحبت کنم.
برای استفاده از سیستم VOIP نیاز داریم تا صدای معمولی و آنالوگ رو به صدای دیجیتال تبدیل شود. این کار شامل دو مرحله Coding و decoding است. اولین codec که استفاده شد و حتی امروزه هم استفاده میشود تحت نام G.711 معروف است که بر اساس طبقه بندی MOS کیفیت صدای آن به واقعیت بسیار شبیه است و از دسته کدینگ های ملغب به waveform coding ها است که در این سیستم بدون توجه به چگونگی ایجاد سیگنال اولیه به سیگنال دیجیتال تبدیل میشود که به صدای واقعی بسیار نردیک ایت ولی sample rate اون 64Kbps است و قطعا پهنای باند زیادی اشغال می کند. ولی codec دومی که به طور عمده استفاده میشود به نام G.729 معروف است. این codec بسیار پیچیده است و sample rate اون 8kbps میباشد. که خوب پهنای باند بسیارکمتری اشغال میکند و دارای پهنای باند قابل قبولی هم می باشد و کیفیت صدای خوبی هم دارد. اما codec های بسیار دیگری وجود دارد مثل GSM FR,G.721,G.723, G.726,G.728, و ... که بحث speech encoder ها از مقاله خیلی فراتر است.
خوب حالا بعد از اینکه صدا تبدیل شد، نوبت این است که صدا رو روی شبکه منتقل کنیم. برای انتقال صدای دیجیتال روی شبکه از UDP استفاده می کنیم. چرا؟ خوب همانطور که میدونیم UDP جزو پروتکل های Connection-Less است و این بدان معناست هیچگونه تضمینی برای رسیدن دیتا به مقصد وجود ندارد. ولی باز هم از TCP استفاده نمیشود ، چون که تاخیر (Delay) بر روی VOIP بسیار موثر است. حداکثر delay مجاز بر روی VOIP ،300ms می باشد. و TCP یک پروتکل است که بدلیل ساختار Connection-Oriented بودنش تاخیر زیادی ایجاد میکند. با توجه به این موضوع میتونه استفاده از UDP اختلالات زیادی در نحوه ارتباطات روی VOIP بوجود می آید. مثلا ممکنه packet های حاوی صدا به ترتیب به مقصد نرسند و یا حتی بعضی از packet ها اصلا به مقصد نرسند. برای جلوگیری از چنین امری از پروتکل های کمکی استفاده میکنند. مثلا speech-coder خودشان این قابلیت را دارن تا بر اساسالگوریتم sampling و quantizationدوباره این قسمت صدا رو بازسازی کنند و یا برای اطمینان از رعایت ترتیب رسیدن صدا از دو Protocol کمکی RTP و RTCP استفاده میکنند. وظیفه RTP اطیمنان از Sequencing (ترتیب رسیدن ) تمامی packet ها و اطلاع از time-stamp است. RTCP به RTCP کمک میکند و وظیفه آن Quality Feedback است و اتفاقی را که می افتد با دادن message های مخصوص اعلام میکند. هم اکنون دیتا حاضر است و تنها می بایست که نحوه برقراری ارتباط بین طرفین بررسی شود (بخش دوم)
موضوعات مشابه:
3سپاس
LinkBack URL
About LinkBacks
آشنایی به VOIP (بخش اول)
