علي رامشک

خب بعد از اينكه سيستم عامل رو نصب كرديم اولين حركت اين بود كه تكليف درايورهامونو مشخص ميكنيم . بعد از اون ميريم سراغ system settingهامون ، در واقع همون system properties.
براي دسترسي به اين قسمت ما هم ميتونيم از طريق كنترل پنل به اين قسمت دسترسي داشته باشيم و هم ميتونيم بر روي my computer راست كليك كنيم و سپس گزينه يproperties رو انتخاب كنيم . از همه راحت تر اينه كه كليد پنجره رو فشار دهيد و سپس كليد pause\break رو بزنيم . در اين پنجره يك نمايي از سخت افزار سيستمتون بهتون نشون ميده ، مثلا سيستم عاملي كه نصب كرديد ، رمي كه داريد ، پروسسوري كه داره و ... و يكسري لينك هم در سمت راست بالا هم داريم .

System Properties.JPG


در ضمن به لينك هاي سمت راست بالا توجه كنيد شما ميتونيد كنسول سخت افزاراتون هم از اينجا لود كنيد كه جلسه ي قبل در موردش صحبت كرديم . يه نكته هم اين كه اگه شما هر كدوم از اين لينك ها رو بزنيد پنجره ي System Properties لود ميشه و همون برگه هارو داريد .
اولين برگه ، برگه ي Computer Name هستش ، كه در اين قسمت شما ميتونيد براي دستگاهتون توضيحات بنويسيد . كه مهم نيست و اگر هم تنظيم نكنيد ويندوز هيچ جا بهتون ايرادي نميگيره فقط براي اين هستش كه اگر مدير شبكه عوض شد بدونه مثلا اين دستگاه كارش چيه ، يه توضيحاتي نسبت به اون دستگاه داشته باشه همين .

System Properties1.JPG

در زير توضيحات ، شما نام دستگاه رو مشاهده ميكنيد كه در مثال ما اسم كامپيوتر Client هستش و اينكه اين دستگاه من توي چه شبكه اي داره كار ميكنه كه در مثال ما اين دستگاه در شبكه ي Workgroup داره كار ميكنه .

ما فرض رو بر اين قرار داديم كه دوستان با مباني شبكه آشنا هستند و با مسايلي مثل لايه هاي مدل OSI يا TCP\IP و يا مسائل ديگه آشنا هستن . دوستان ، در لايه ي كاربردي و نه در لايه هاي ديگر ، شبكه ها به 2 دسته ي Peer-to-Peer و Client\Serverي تقسيم شده اند . هر شركتي كه سخت افزار يا نرم افزاري رو توليد ميكنه اسم خاص خودش رو روش ميذاره . مثلا شركت مايكروسافت به شبكه هاي Peer-to-Peer ميگه Workgroup . در شبكه هاي Workgroup كه از اسمش هم معلوم هست همه ي كامپيوترها نظير به هم هستند هيچ دستگاهي نسبت به دستگاه ديگه اي هيچ برتري نداره . در اين نوع شبكه هر سيستم تنظيمات خودش رو خودش نگه داري ميكنه مثلا تنظيمات اكانت ، امنيت و ... هر سيستم خودش نگهداري ميكنه و بايد براي هر سيستم پيكربندي جداگانه اي انجام دهيم . پس اطلاعات ما متمركز نيست . بنابراين چون اطلاعات پراكنده هست و هر سيستم اطلاعات خودش رو خودش نگهداري ميكنه پس ما نميتونم روي اين سيستم ها مديريت متمركزي داشته باشيم . پيشنهاد ميشه كه اگر اين چنين شبكه هايي داريد سعي كنيد كه سيستم هاتون از 10 كامپيوتر بيشتر نشن . اين تنها يك پيشنهاد هست و به اين معني نيست كه اگر سيستم هاتون بيشتر از 10 تا بود نميتونن كار كنن . اگر شما 10000 تا هم سيستم داشته باشيد كار ميكنه ولي بحث مديريت اون يه جورايي Out of control ميشه . يعني از كنترل ما خارج ميشه . مايكرو سافت براي بيشتر از 10 سيستم به ما شبكه هاي Client\Server رو پيشنهاد ميده . البته ماكروسافت به شبكه هاي Client\Server ميگه Domain . اين نوع شبكه ها يك مديريت متمركز رو براي ما به وجود مياره يعني شما ميتونيد در يك محل متمركز كاربرها ، گروه ها ، Policy ها و... رو در يك ديتابيس Single مديريت بكنيد . خب به اين ديتا بيس هم در اصطلاح ميگيم دايركتوري . دوستان محترم پس دايركتوري به جايي ميگن كه در يك شبكه ي دامين اطلاعات در اونجا نگهداري ميشن . بنابراين يك ديتابيس خالي هم به هيچ دردي نميخوري مگر اينكه سرويسي بياد و اون رو كنترل كنه به من ادمين اجازه بده مديريت بكنم و به كاربرها اين اجازه رو بده از منابع شبكه استفاده بكنن كه به اين سرويس هم ميگن دايركتوري سرويس .
دايركتوري سرويس يه اسم همگاني هستش ، شركت ماكروسافت به دايركتوري سرويس ميگه اكتيو دايركتوري مثلا ناول به دايركتوري سرويس ميگه NDS .
خب در صفحه ي System Properties يك كليدي داريم به نام Netwok ID… كه ميگه اگر بخواهيد عضويت اين سيتم رو در شبكه ي Workgroup و يا Domain مشخص كني من برات يه محيطي رو ميذارم كه بتوني با زدن كليد next next next اين كار رو انجام بدي . اگرم نخواين از اين روش استفاده كني ميتوني كليد Change… رو بزني كه هم ميتوني نام كامپيوتر رو عوض كني و هم ميتوني نوع شبكه اي كه سيستمتون در اون هست رو مشخص كني . شما فعلا اكتيو دايركتوري رو زياد بلد نيستيد پس فعلا همين قدر بدونيد كافي هست چون درس ما مبتني بر كلاينت هست .
برگه ي بعدي ، برگه ي Hardware هست .




Hardware.JPG

از اين قسمت هم شما ميتونيد به سخت افزار هاي سيستم دسترسي داشته باشيد . كه اين كار رو با زدن كليد Device Manager ميتونيد انجام بديد .
كليد زيري هم به نام Device Installation Settings هست كه يكسري تنظيمات براي نصب دستگاه هامون هست كه وقتي وارد اين صفحه ميشيم عكس زير رو مشاهده خواهيم كرد .

Device Installation Settings.JPG

اين صفحه ميگه كه آيا ميخواي ويندوز درايورهارو براتون دانلود كنه . كه به طور پيش فرض روي گزينه ي No هستش . كه ميتونيم روي Yes هم بزاريم . خب اگر روي Yes بذاريم تكليف روشنه . ولي اگر روي No بذاريم يه چند تا گزينه ي ديگر هم داره . گزينه ي اولي ميگه كه بهترين درايورهارو از سايت ماكروسافت بگير و به روز رساني بكن . گزينه ي بعدي هم ميگه كه از سايت ماكروسافت بگير ولي اگر اون درايور روي كامپيوتر من وجود نداشت اين كار رو بكن . گزينه ي زيري اون هم ميگه كه اصلا به روز رساني رو انجام نده . يه گزينه هم داريم كه آخرين گزينه هست و ميگه كه وقتي درايور هارو گرفتم ايا ايكون هاي اون سخت افزار هم بگيرم يا نه . كه با زدن تيك اون ايكون هاي اون سخت افزار رو هم ميگيره .

برگه ي بعدي برگه ي Advanced هستش .

Advanced1.JPG

در اين برگه 3 قسمت وجود داره كه قسمت اول به نام Performance يا همون بازدهي سيستم هستش .
در اين قسمت ما ميتونيم تنظيماتي رو انجام بديم كه كارايي و بازدهي سيستم بهتر و يا در مواردي بدتر بشه . البته اين بستگي به تنظيماتي است كه ما اعمال ميكنيم . كليد Setting رو در قسمت بازدهي ميزنيم كه صفحه ي زير رو مشاهده خواهيم كرد .

Visual Effects.JPG

اولين برگه در اين صفحه ، برگه ي Visual Effects هستش . كه من تنظيمات پيش فرض اونو تغيير دادم . معني فارسي اين برگه يعني جلوه هاي ويژه . اين همون ظاهر گرافيكي سيستممون هست . به طور پيش فرض گزينه ي اول در حالت انتخاب هست يعني گزينه اي كه ميگه اجازه بده خود سيستم تصميم بگيره كه چه نوع جلوه هاي ويژه اي براي سيستمتون اعمال بشه اين تشخيص بنا به نوع سخت افزاري كه شما داريد تصميم گيري ميشه . در اين حالت خود سيستم تصميم ميگيره كه كدام گزينه فعال باشه و كدام گزينه غيرفعال باشه . اين گزينه ، گزينه ي خوبي است كه خود سيستم تشخيص بده . گزينه ي بعدي ميگه آقا من بهترين جلوه هاي ويژه رو ميخوام . يعني من ظاهر شكيل رو ميخوام و اصلا هم برام بازدهي مهم نيست . اگر اين گزينه رو انتخاب كنيد تمام گزينه هاي قسمت زير در حالت انتخاب خواهند رفت . گزينه ي زيري اون هم ميگه من بهترين بازدهي رو ميخوام و اصلا ظاهر شكيل و جلوه هاي ويژه رو نميخوام . با انتخاب اين گزينه تمامي گزينه هاي جلوه هاي ويژه غيرفعال ميشه . مثلا در ماشين هاي مجازي شما احتياجي به جلوه هاي ويژه نداريد و بيشتر كارايي براتون مهم هست پس بنابراين اين گزينه ميتونه براتون بازدهي خوبي رو به ارمغان بياره . دوستان بيشتر اين تنظيماتي رو كه دارم خدمتتون ميگم توي قسمت سرور ها هم هست . در اونجا من ديگه اين تنظيمات رو توضيح نميدم . ولي فقط تنظيمات پيش فرض كلاينت با سرور فرق ميكنه كه مثلا از سرورهاي ماكروسافتي كسي توقع ظاهر شكيل رو نداره بلكه كارايي سرور مهم هست . بنابراين در قسمت سرور به طور پيش فرض گزينه ي بهترين كارايي انتخاب شده است . گزينه ي Custom هم ميگه خودت هر كدوم رو دوست داشتي فعال كن و هر كدوم رو هم كه دوست نداشتي غيرفعال كن .
خب بريم سراغ برگه ي Advanced . در اين برگه ما 2 تا قسمت داريم . قسمت اول Processor Scheduling و قسمت دوم Vertual Memory مي باشد . معني قسمت اول يعني زمان بندي پروسسور كه يكي از دو گزينه ي مربوط به اين قسمت رو ميتونيد انتخاب كنيد .

Advanced2.JPG

كه گزينه ي اول اين قسمت به نام Programs و ديگري به نام Background services ميباشد . اين قسمت اين رو ميگه كه من فقط بيشتري رو براي برنامه هايي كه كاربر اجرا ميكنه بذارم يا اينكه نه بيشتر وقت پروسسور رو براي سرويس هاي پشت صحنه بذارم . برنامه هاي كاربر كه مشخصه . مثلا مثل اجرا برنامه ي ورد ميمونه كه شما برنامه رو اجرا ميكنيد و در پايان با زدن كليد close اون برنامه رو ميبنديد . يا مثل برنامه اتوكد ، فتوشاپ و ... . ولي منظور از سرويس هاي پشت صحنه اين هست كه مثلا شما به صورت UNC به يك كامپيوتر ديگه وصل ميشيد . آيا در اين مورد شما برنامه رو اجرا كرده ايد ؟ خير . ولي يك سرويس كه از ديد شما پنهان بوده اجرا شده . براي بهتر متوجه شدن اين قسمت كليد هاي Ctrl+Alt+Del رو بزنيد و گزينه ي Task Manager رو انتخاب كنيد . به برگه ي Processors ها برويد . آيا تمامي اين سرويس هارو شما اجرا كرده ايد ؟ خير . بلكه خود سيستم بنا به احتياج اون هارو پشت صحنه براي سيستم اجرا كرده . در اين قسمت اگر شما گزينه ي Programs رو انتخاب كنيد يعني بيشتر وقت پروسسور براي برنامه هايي كه كاربر اجرا ميكنه در نظر گرفته بشه ولي گزينه ي بعدي ميگه كه نه من وقتي زيادي براي برنامه هايي كاربر نميذارم بيشتر وقت رو براي سرويس هاي پشت صحنه ميذارم . در سمت كلاينت گزينه ي پيش فرض گزينه ي Programs ميباشد ولي در قسمت سرورها ي ماكروسافتي اين گزينه ، گزينه ي Background services ميباشد .
قسمت دوم يعني قسمت Virtual memory چي ميگه ؟ ميگه آقا براي اينكه كارايي و بازدهي سيستم بره بالا شما بيا قسمتي از هارد ديسك رو براي من مشخص كن كه من بيام اطلاعاتمو همون طور كه توي رم اجرا ميكنم توي هارد ديسك هم بريزم و باهاش كار كنم . كه باز زدن كليد Change شما ميتونيد اين كار رو انجام بديد .

Virtual Memory.JPG

گزينه ي بالا ي اين صفحه ميگه اجازه بده خود سيستم تشخيص بده كه چقدر از هارد رو به صورت رم ببينه و بر روي تمامي درايو هاتون هم اعمال ميشه . كه گزينه ي خوبي هست و بذاريد خود سيستم اين كار رو انجام بده . ولي شما ميتونيد با برداشتن اين گزينه به صورت دستي اين تنظيمات رو انجام بديد . شايد كسي بپرسه كه خب من ميام 100 گيگابايت هاردمو تعريف ميكنم كه به صورت رم كار كنه . پس حتما سيستمش ميشه جت ؟ نه اينطور نيست . با يه مثال ميشه اين موضوع رو روشن كرد . فرض كنيد شما روي سيستمتون ويندوز 7 نوع 32 بيتي رو نصب كرديد . و مثلا سيستم شما 4 گيگابايت هم رم داره . فكر ميكنيد سيستم شما چقدر از اين رم رو ميتونه استفاده كنه . سيستم شما چون 32 بيتي هست 2 به توان 32 قسمت از رم رو ميتونه ادرس دهي كنه و بقيه ي رم بدون استفاده ميمونه . حالا اگر ويندوز 64 بيتي نصب ميكرديد سيستم شما ميتونست 2 به توان 64 قسمت رو بيبينه كه در اين صورت ميتونست كل 4 گيگابايت از رم رو و بلكه بيشتر رو هم ببينه . پس شما بايد به نوع ويندوزي كه نصب ميكنيد مثلا 32 بيتي يا 64 بيتي بودنش اين تنظيمات رو انجام بديد . اگر شما 10 گيگابايت هارد رو به صورت رم به سيستم بشناسونيد و سيستم شما 32 بيتي باشه تنها حدود 2 گيگابايت رو ميتونه استفاده كنه و 8 گيگابايت ديگه غير قابل استفاده ميشه و حتي شما نميتونيد از اون 8 گيگابايت براي مثلا ريختن فايل هاتون هم استفاده كنيد . پس بنابراين اين حركت نه تنها به سود شما هست بلكه به ضرر شما هم تموم ميشه . پس من تاكيد ميكنم كه گزينه اول يعني خود سيستم عامل خودش تشخيص بده بهترين گزينه هست . با انتخاب گزينه ي No paging هم ميتونيد بگيد كه اصلا اين حركت رو براي شما انجام نده . گزينه ي System Managed Size هم ميتونيد انتخاب كنيد تنها براي يك درايوي كه خودتون انتخاب ميكنيد . مثلا شما درايو C و Dو E رو داريد . ميتونيد بگيد روي درايو C اصلا اين حركت رو انجام نده و مثلا روي درايو D بگيد System Manged Size باشه يعني خود سيستم هر چقدر تشخيص داد از درايو D رو به صورت رم در نظر بگيره و براي درايو مثلا E هم به صورت دستي تنظيم كنيد كه اين كارو با زدن گزينه ي Custom Size ميتونيد انجام بديد كه كمترين و بيشترين فضا رو براش مشخص كنيد و حتما بعد از تنظيماتتون كليد Set رو بزنيد تا اين تنظيمات اعمال بشه .
برگه ي بعد به نام برگه ي Data Execution Prevention ميباشد . به اين برگه DEP هم ميگن . خود ماكروسافت ميگه اين يك آنتي ويروس نيست ولي ميتونه فايل هاي شما يا برنامه هاي شما رو محافظت بكنه . به چه شكلي ؟ ببنيد هر برنامه اي كه شما اجرا ميكنيد مياد داخل رم اجرا ميشه . ويندوز مياد به اون برنامه ي شما يه قسمتي از رم رو ميده و به اون برنامه ميگه اگر ميخواي كاري انجام بدي بيا از اين ادرس تا اين ادرس براي تو و كارهاتو انجام بده . شايد شنيده باشيد كه ميگن يه ويروس چسبيده به يه برنامه . اين يعني اين كه اون ويروس جايي اجرا ميشه كه سيستم عامل به اون برنامه اجازه داده تا كار كنه . ويروس كه نمياد به سيستم بگه آقاي سيستم شرمنده من ميخوام خراب كاري كنم يه خورده بهم فضا بده تا اجرا بشم . يعني اون ويروس جايي ميخواد لود بشه كه به يه برنامه ي ديگه اختصاص داده شده . ويندوز ميگه من جلوي اين تيپ از كارهارو ميگيرم . كه با اين كار جلوي خيلي از كرم ها و ويروس ها گرفته ميشه و اونها نميتونم لود بشن . اين به منزله ي آنتي ويروس نيست و شما حتما بايد آنتي ويروس نصب كنيد حتما بايد به روز رساني كنيد و حتما بايد ويندوزتون به روز رساني بشه . اين حركت يه جاهايي هم ميتونه امنيت سيستم شما رو بالا ببره . به طور پيش فرض بر روي برنامه ها و سرويس هاي ويندوز اين حركت اعمال ميشه كه همون طور هم در عكس زير مشاهده ميكنيد تيك اول اين كار رو ميكنه .

DEP.JPG

اگر بخواهيم براي همه ي برنامه اين كار رو بكنيم سيستمتون كند ميشه . اگر گزينه ي زيري اون رو انتخاب كنيد اين حركت روي تمامي برنامه ها و سرويس ها اعمال ميشه به غير از اونايي كه توي ليست زير اضافه ميكنيد . يه فرق ديگه بين كلاينت و سرور اينه كه در قسمت كلاينت گزينه ي بالا تيك خورده ولي در قسمت سرورها گزينه ي پاييني به طور پيش فرض انتخاب شده . چون سرورها از كلاينت ها مهمتر هستند ميگه عيبي نداره يه كم سرعت بياد پايين چون اونجا امنيت بيشتر لازم هستش . يه نكته ي ديگه اي كه ميمونه اينه كه در پايين صفحه داره ميگه كه اين تكنيك به صورت سخت افزاري هم بر روي سيستمتون وجود داره . شايد سخت افزار سيستم شما اين حركت رو انجام نده و براي شما اون پايين هيچ پيغامي رو يادداشت نميكنه يعني اينكه شما نميتونيد اين كار رو به صورت سخت افزاري انجام بديد.
قسمت بعدي ، قسمت پروفايل كاربر هستش كه زياد نميتونيم اونو توضيح بديم چون بايد اكتيو دايركتوري رو ياد بگيريد بعد توضيح بدم ولي براي الان سوال اينه كه پروفايل چيست ؟ ابتدا اينو توضيح بدم كه User يه اكانتي است يه شناسه كاربري است براي اينكه هر فردي كه بخواهد از كامپيوتر استفاده كنه و يا از شبكه استفاده بكنه يه يوزر اكانت داشته باشه كه در نهايت طبق وظيفه ي اون شخص يه اكانت و پسورد بهش بدي تا بتونه از منابع سيستم و يا شبكه استفاده بكنه . هر شخصي توي هر مجموعه اي يك نقشي داره كه ما ميتونيم توسط نقشي كه داره اجازه ها و دسترسي هاي مخصوص به اون شخص رو به شكل يك اكانت به اون شخص بديم . مثلا اكانت ali مدير باشه يا مثلا اكانت reza به كنترل پنل دسترسي نداشته باشه و الي آخر ... حالا فرض ميكنم يه اكانتي ميگه من ميخوام وقتي لاگين ميكنم دوست دارم عكس ديسكتاپم عكس يه ماشين باشه كاربر بعدي ميگه براي من اين چيزا مهم نيست من وقتي لاگين كردم ميخوام بهترين بازدهي رو داشته باشم و همين طور الي آخر ... اين تنظيمات هر شخص در پروفايل اون شخص قرار ميگيره . وقتي شما به كاربري يك يوزرنيم و پسورد ميديد تا الان فقط اين يوزر رو ساخت و نه پروفايل . هنگامي كه يوزر با اون يوزرنيم و پسورد براي اولين بار روي سيستم لاگين ميكنه پروفيل اون شخص ساخته ميشه . پروفايل اون شخص يك پوشه اي است به اسم نام كاربري كه براي اون ساخته شده . مثلا من يه يوزر درست ميكنم به نام ali و پسورد اونم ميزارم 123456 . هنگامي كه علي با يوزرنيم و پسوردس لاگين ميكنه اونم براي اولين بار روي همون سيستم يه پوشه اي ساخته ميشه به نام ali و تنظيمات اين كاربر در پوشه ي ali نگهداري ميشه . پس براي هر يوزر اكانتي يه محلي وجود داره كه تنظيمات هر شخص با نام كاربري اون شخص نگهداري ميشه . به اين محل ميگن پروفايل . خب حالا اين پروفايل ها كجا ذخيره ميشه . شما بريد توي درايوي كه ويندوزتونو نصب كرديد يه پوشه اي داريد به نام users كه پروفايل هاي يوزرهاتون اينجا ذخيره ميشه . عكس زير را مشاهده كنيد .

users.JPG

خب حالا بيام ببينيم فرآيند توليد يك پروفايل به چه شكلي هست . ابتدا بريد و تنظيمات فايل ها و پوشه هارو انجام بديد يعني اينكه يكسري از پوشه ها روي سيستم شما مخفي هستند بريد و اونها رو هم نمايش بديد . هنگامي كه اين كار رو انجام داديد وقتي وارد پوشه ي users ميشويد يك پوشه ي مخفي وجود داره به نام Default . وقتي يك يوزر براي اولين بار لاگين ميكنه ابتدا سيستم ميره توي پوشه ي Users ها و دنبال پروفايل اون شخص ميگرده اگر وجود داشت كه با تنظيمات خاص اون كاربر سيستم مياد بالا ولي اگر وجود نداشت . اينجا بايد پروفايل رو بسازه . هنگامي كه ميخواد پروفايل ساخته بشه سيستم ابتدا يه كپي از پوشه ي Default ميگيره . اين پوشه همون تنظيمات پيش فرضي است كه كاربر براي اولين بار لاگين ميكنه بهش اعمال ميشه . يه چيزي داخل پرانتز بگم ( يكسري از برنامه ها هستن كه از كاربر ميپرسه كه آيا اين برنامه رو فقط خودت استفاده ميكني يا اينكه همه بتونن استفاده كنن مثلا مثل ساخت يك كانكشن Dial-up اگر بگيد همه استفاده كنن منظور همه ي كاربر ها هست اين نوع تنظيمات داخل پوشه ي Public قرار ميگيره ) . و هم يك كپي از پوشه ي Public ميگيره و پوشه ي Default و public رو با هم مخلوط ميكنه با نام كاربري جديد ذخيره ميكنه . مثال : كاربر ali براي اولين بار ميخواد روي سيستم لاگين بكنه پس بنابراين توي پوشه ي Users هيچ پروفايلي به نام ali نيست . سيستم مياد يه كپي از پوشه ي default و Public ميگيره و با نام ali يك پروفايل جديد ميسازه . اگر كاربر براي بار دوم به بعد لاگين كرد ديگه از پوشه ي Default كپي نميگيره و تنها از پوشه ي Public يه كپي ميگيره و به كاربر ali اعمال ميكنه چرا كه ممكنه تنظيمات Public بعد از اينكه ali براي بار دهم وارد سيستم شد هم تغيير كرده باشه و شخصي يك برنامه ي همگاني نصب كرده باشه پس بنابراين ali هم بتونه از اين برنامه استفاده بكنه . نتيجه ي كلي اين هست كه پوشه ي Public براي همه ي كاربر هاست و كاربر ها هر بار كه لاگين ميكنن يه كپي از پوشه ي Public رو بر ميدارن . تنها وقتي از پوشه ي Default كپي گرفته ميشه كه كاربر براي بار اول لاگين كرده .